Conlationes Patrum (Collationibus)

uenite, inquit, uidete interim senes haud longe a nostro monasterio consistentes, quorum ita et antiquitas in corporibus iam curuatis et sanctitas in ipso etiam fulget aspectu, ut uel sola contemplatio eorum magnam intuentibus possit conferre doctrinam: a quibus id, quod ego amissum doleo quodque tradere iam perditum nequeo, non tam uerbis quam ipso sanctae uitae discatis exemplo. credo autem inopiam meam hoc studio aliquatenus subleuandam, si inquirentibus uobis illam euangelicam margaritam, quam ipse non habeo, saltim prouidero ubi eam conmodius conparetis.

Sumpto itaque baculo et pera, at illic cunctis uiam ingredientibus monachis moris est, ad ciuitatem nos suam, id est Fanephysin itineris dux ipse perduxit: cuius terras, immo etiam contiguae regionis plurimam partem quondam opulentissimam (siquidem ex ea cuncta, ut fama est, in regios cibos subministrabantur) repentino terrae motu excussum mare transgressis limitibus occupauit atque ita conlapsis fere omnibus uicis opimas olim terras salsis paludibus supertexit, at illud quod in psalmo spiritaliter decantatur: posuit [*](17 cf. Mt. 13, 45 28 Pe. 106, 83 sq. ) [*]( 1 istum Σ istut 0 2 uelut ΠΥΟv 4 commemoratns Π1 6 theneeo Σ thennenso T 9 anquirere II1 at cf. XVIIII, 9, 2. Inst. VII, 11. X, 2, 4. inquid IIO interim] iteneri II 10 haut Πaut 0 monaatherio Σ11 purgatis 0 18 aal- tem ΣΟ 20 nula distinctio in Υsumto ΣΟ 22 panephysin Π2: panepygin Π1 paneyisin Σ phanephysin T panefisis 0 23 inmo Σ (pas- sim) condam 0 25 cibuB IP 26 conlahsis ΣΠ fere Σ: ferme ΠΥΟv cf. XVII, 1 27 optimae T illut ΣΟ (passim) )

in his igitur locis mnlta in hunc modum oppida eminentioribus tumulis collocata fugatis habitatoribus suis eluuies illa uelut insulas fecit, quae desideratam secedentibus sanctis solitudinem praebent, in quibus tres senes, id est Chaeremon, Nesteros et Ioseph, anachoretae antiquissimi consistebant.

Itaque beatus Arehebius primum nos perducere ad Chaeremonem maluit, quia et monasterio eius propior et duobus aliis prouectior esset aetate. nam cum centenarium uitae annum spiritu tantum alacer excessisset, ita dorsum eius temporis fuerat uetustate atque orationum iagitate curuatum, ut quasi in primaeuam redactus infantiam submissis ac protentis terra tenus manibus progrederetur.

huius igitur et uultum mirabilem et incessum pariter intuentes (siquidem defectis mortificatisque iam omnibus membris nequaquam censuram praeteritae districtionis amiserat) cum sermonem atque doctrinam suppliciter posceremus ac desiderium tantum. spiritalium institutionum causam fuisse aduentus nostri protestaremur, grauiter ille suspirans: quid uobis, ait, possum conferre doctrinae, cui inbecillitas senectutis ut rigorem pristinum relaxauit, ita loquendi quoque ademit fiduciam?

quemadmodum enim docere praesumam quod ipse non facio, aut alium in eo instruam quod me iam uel minus uel tepidius exercere cognosco? ob quam rem nullum iuniorum mihi in hanc usque aetatem cohabitare permisi, ne exemplo meo [*](2 inhabitantium ΥΟv 3 eam 0 putent] pate∗ter II 5 suis om. ΠΥΟv 6 desiderata I sedentibus 0 8 ceremon 0 ioaep T nachoritae 0 10 III T archaebius I 11 mallait II1 monasth. I proprior HO 12 essetj es Z 14 adque O 15 summissis IIO 19 destrictionis ΣΠΟ 20 adque 0 suppliciar (?) X in fin. uers. 21 causa I 22 agit 0 23 inbeccillitaa I 25 quemammodum I 28 hancj ac Π\' hac Π2 O aetate ΠΟ quohabitare 0 )