De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

Intellegentiae vero celsior oculus exsistit; supergressa. namque universitatis ambitum ipsam illam simplicem formam pura mentis acie contuetur.

In quo illud maxime considerandum est: nam superior comprehendendi vis amplectitur inferiorem, [*]( 12 (cy. 118,20) de Ammonio Iamblichum secuto (ἡ γνω̄σις . ἐνέϱγεια τιῡ γινώσϰοντος) c< Proclo (omne quod cognoscitur non secundum sui vim, sed secundum cognoscentium potias comprehenditur faccltatem) v. Klingner 107 ) [*]( -L necessitas P 2 inquies Schepss T incerta PT1 \' 〈s〉 in 〈t〉 certa )[*](PTLVDKE ) [*]( Eng.2 7sq. id esse e corr. T 23 (cocstitutam} iudicat P 25 intellegentia Fy 26 oculis T\' existat P )

118

inferior vero ad superiorem nullo modo consurgit. Neque enim sensus aliquid extra materiam valet vel universales species imaginatio contuetur vel ratio capit simplicem formam, sed intellegentia quasi desuper spectans concepta forma, quae

subsunt, etiam cuncta diiudicat, sed eo modo, quo formam ipsam, quae nulli alii nota esse poterat, comprehendit. Nam et rationis universum et imaginationis figuram et materiale sensibile cognoscit nec ratione utens nec imaginatione nec

sensibus, sed illo uno ictu mentis formaliter, ut ita dicam, cuncta prospiciens. Ratio quoque, cum quid universale respicit, nec imaginatione nec sensibus utens imaginabilia.

vel sensibilia comprehendit. Haec est enim, quae conceptionis suae universale ita definit:

homo est animal bipes rationale. Quae cum universalis notio sit, tum imaginabilem sensibilemque esse rem nullus ignorat, quod illa non imaginatione vel sensu, sed in rationali conceptione considerat.

Imaginatio quoque. tametsi ex sensibus visendi formandique figuras sumpsit exordium, sensu tamen absente sensibilia quaeque collustrat non sensibili.

sed imaginaria ratione iudicandi. Videsne igitur, ut in cognoscendo cuncta sua potius facultate quam eorum, quae cognoscuntur, utantur?

Neque id iniuria; nam cum omne iudicium iudicantis actus exsistat, necesse est, ut suam quisque operam non ex aliena. sed ex propria potestate perficiat.

  1. Quondam Porticus attulit
  2. obscuros nimium senes,
  3. qui sensus et imagines
  4. e corporibus extimis
  5. credant mentibus imprimi,
  6. ut quondam celeri stilo
  7. mos est aequore paginae,
  8. quae nullas habeat notas,
  9. pressas figere litteras.
  10. [*](PTLVDKE)[*](13 deanivit TL Peip. (διοϱισάμενος P?aM.) losq. (in) imagina- tione T\'Z 19 inlustrat F 22 actu Mett (Volkmann) )
    119
  11. Sed mens si propriis vigens