De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. nec nivis duram frigore molem
  2. fervente Phoebi solvier aestu.
  3. Hic enim causas cernere promptum est,
  4. illic latentes pectora turbant,
  5. cuncta, quae rara provehit aetas
  6. stupetque subitis mobile vulgus;
  7. cedat inscitiae nubilus error,
  8. cessent profecto mira videri!

Ita est, inquam; sed cum tui muneris sit latentium rerum causas evolvere velatasque caligine explicare rationes, quaeso, uti, quae hinc decernas, quoniam hoc me miraculum maxime perturbat, edisseras. — Tum illa.

paulisper arridens: Ad rem me, inquit, omnium quaesitu maximam vocas, cui vix exhausti quicquam satis sit.

Talis namque materia est, ut una. dubitatione succisa innumerabiles aliae velut hydrae capita. succrescant; nec ullus fuerit modus, nisi quis eas vivacissimo mentis igne coerceat. in hac.

c enim de providentiae simplicitate, de fati serie, de repentinis [*]( Ii.22 sq. locos Platonicos υelut Phaed. 62 &: ἡϱἑμα ὲπιγελάσας adfert Klingner 82, 6sqq. ) [*]( P1 celeres vacem suspectam dicit Peip. 2 stupepit (1 eϰa) aeteris )[*](PTLVDKE) [*]( P .9 chori libri 12 solvere V1 solYere ab V2K 17 inscientiae P insciti Cally 18 censent PZ\' cessant r\' 20 volatasque p 21 ut K utique PTVDE (et) quoniam T2LV2E 26 suarescant P )

96
casibus, de cognitione ac praedestinatione divina, de ar-

bitrii libertate quaeri solet, quae quanti oneris sint ipse perpendis. Sed quoniam haec quoque te nosse quaedam

medicinae tuae portio est, quamquam angusto limite temporis saepti tamen aliquid deliberare conabimur. Quodsi te musici carminis oblectamenta, delectant, hanc oportet paulisper differas voluptatem, dum nexas sibi ordine contexo rationes. — Ut libet, inquam.

Tunc velut ab alio orsa principio ita disseruit: Ummum generatio rerum cunctusque mutabilium naturarum progressus et, quicquid aliquo movetur modo, causas, ordinem.

formas ex divinae mentis stabilitate sortitur. Haec in suae simplicitatis arce composita, multiplicem rebus gerendis modum statuit. Qui modus cum in ipsa divinae intellegentiae puritate conspicitur, providentia nominatur; cum vero ad ea, quae movet atque disponit refertur, fatum a veteri-

bus appellatum est. Quae diversa esse facile liquebit, si quis utriusque vim mente conspexerit; nam providentia. est ipsa illa divina ratio in summo omnium principe constituta. quae cuncta disponit. fatum vero inhaerens rebus mobilibus

dispositio, per Quam providentia suis quaeque nectit ordinibus. Providentia namque cuncta pariter quamvis diversa, quamvis infinita complectitur, fatum vero singula digerit in motum locis, formis ac temporibus distributa,, ut haec tem- 25 poralis ordinis explicatio in divinae mentis adunata. [*]( 9 hinc alio fonte toque Neoplatonico usum esse Boethium putat Usener 52, r. Kiingner 4e, 3 (Plotin. I 7,1. II 2,1 sqq. III 1, 7sq.; 3, 4 sq. VI 8,18; 9, 8), 8ssq. Muller 26 (ProcLProv. 5sqq.; lolsqq. Tim. 30b\'. Rand 17,1 confert Cic. De divin. II 101: tum ego rursus quasi ab alio principio sum exorsus dicere 12 Schundelen, Theol. Lit.-Bl. 1870, 809 coll. Ang. De tria. III 4, 9 probasse non ridetur singulas Consolationis sententias, si minus ex Augustino fluϰerint, at tamen M eo explicari posse ) [*]( PTLVDKE ) [*](lpraedist.TZr\'Z) 5 delibare Pulman 8 orationes T1LV ) [*]( 9 tum T1KE Pctp. 13 rebus gerendis E, in mg. F rebus regendis W (Kluss.) regerendis ut nd. V1Laud1 regendis rel. (n in ras. 3 lItt. r rfM. 2 litt. post g Zaud) regendi Antν.2 P<tp.: cf. infra 97, 15 sq. PhiloL 1893, 381 23 sq. immotum PT1V )

97
prospectum providentia sit, eadem vero adunatio digesta atque explicata temporibus fatum vocetur.

Quae licet diversa sint, alterum tamen pendet ex altero; ordo namque fatalis ex providentiae simplicitate procedit.