De consolatione philosophiae
Boethius
Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.
apprehendit. — Quid igitur, inquam, si qui cuncta simul cupiat adipisci? — Summam quidem ille beatitudinis velit: sed num in his eam repperiet, quae demonstravimus id.
quod pollicentur, non posse conferre? — Minime, inquam. — In his igitur, quae singula quaedam expetendorum praestare creduntur, beatitudo nullo modo vestiganda est. — Fateor, inquam. et hoc nihil dici verius potest. —
Habes igitur. inquit, et formam falsae felicitatis et causas.
Detleete nunc in adversum mentis intuitum; ibi enim vel uam promisimus, statim videbis. — Atqui..
vrl caeco perspicua est eamque tu paulo ante sti, dum falsae causas aperire conaris. Nam ni?i fallor. ea vera est et perfecta felicitas, quae sufficientem.
potentem, reverendum. celebrem laetumque perficiat. Atque ut me interius animadvertisse cognoscas, quae unum horum. quoniam idem cuncta sunt, veraciter praestare potest. hanc esse plenam beatitudinem sine ambiguitate cognosco.
- O te, alumne. hac opinione felicem. si quidem hoc. inquit?
adieceris! — Quidnam? inquam. — Essene aliquid in his [*]( 13 r. supra 59, 13sqq. 22 v. 60, 15 28 cf. Klingner 79 Phaedr. 263 c d: άϱιστα λέγεις\' άλλ\' ειπὲ xal τόδε ) [*](PTLrDKE) [*](1 obicit Ii 2 dispicit PT1V1 displicit K Aur.1 5 ut prius om. P \' etiam; hic quod \':P 11 quis V 12 in illis T1 16 _uda V* 22 conabaris VIK conareris Aur.2 E (probat Schepss) 29 quirinam PT1V1 )