De consolatione philosophiae

Si haec omnia beatitudinis membra forent, a se quoque invicem discreparent; haec est enim partium natura, ut unum corpus diversa componant. Atqui haec omnia idem esse monstrata sunt.

minime igitur membra sunt; alioquin ex uno membro beatitudo videbitur esse coniuncta quod fieri nequit.

— Id quidem, inquam, dubium non est, sed id, quod restat, exspecto. - Ad bonum vero cetera referri palam est.

Ideirco enim sufficientia petitur, quoniam bonum esse iudicatur, idcirco [*]( 19 Klingner 72 cum Plat. Phaed. 60b: ώσπεϱ be μια̃ς ϰοϱυϕη̃ς ήμμένω confert Themist. I, p. 5 c 20 v. supra 60,19 ) [*]( PD4 ut pulchrum JBaa. (ώς PlaN.) 8 videtur PL\'D 11 velle )[*](PTLVDKE) [*](PD 12 ad ! ipsarum) P1. ut rid. V1 ut F* 18 bona T* ) [*]( I5. )

idem de reverentia, claritudine, iucunditate coniectare licet. Omnium s igitur expetendorum summa atque causa bonum est; quod r enim neque re neque similitudine ullum in se retinet bonum.

id expeti nullo modo potest. Contraque etiam, quae natura bona non sunt, tamen si esse videantur, quasi vere bona sint, appetuntur.

Quo fit, uti summa, cardo atque causa; expetendorum omnium bonitas esse iure credatur. Cuius vero causa quid expetitur, id maxime videtur optari, veluti

si salutis causa quispiam velit eQuitare, non tam equitandi motum desiderat quam salutis effectum. Cum igitur omnia