Epistulae imperatorum pontificum aliorum

quis autem non perspiciat Christianus, quod catholicis pontificibus propria sede deiectis non nisi haeretici potuerint introduci? quibus tamen cunctis uel auctor fuit Acacius subrogandis uel subrogatis communicator accessit, his utique, qui a communione haereticorum nullatenus discrepabant.

cur ergo uel cum haec fieri uideret non sicut sub Basilisco iam fecerat ad apostolicam sedem referre curauit, ut, si solus ipse non poterat, iunctis cum eadem consiliis atque tractatibus apud imperatorem < possent >, quae religioni competerent, allegari? nam si [*]( 3 Rom. 1, 32 ) [*]( 1 qui PS non Qups*3: nimirum i2T 2 si nollet 2 (ei nolet t3, sed noluit i2), cf. B: si uellet VRA 4 inritiri βδq2,inretit t2, in retinet t3, sunt inretiti T (A) 5 obmittamus i*T quidquid ipse 8 6 se i ecatii 8 7 hoc om. $8 8 recta βδ 9 scripsit a 13 quibusque ig (Q): quibus QυβδΤ, om. i2 16 sacerdoti £ 8 17 quod QuiT: ut βὸ18 potuerunt T (i2 ?) (B) 21 descrepabant qlq3, descreparant u cum ergo q\'q2 22 fieret 8 uiderit iT (B) 23 iunctis Q: cunctis 2 (coniunciis t2) 24 eodem βδυι T(A) tractantibus qlqli?T, tractationibus PS 25 possent Q: om. 2 relegioni βδq2q3alligari QZPT, allegarent i2 )

quanto magis legitimus imperator, qui se catholicum uideri uolebat, potuit cum apostolica sede cunctorum quoque pontificum moderata suggestione mitigari, praecipue cum eiusdem Acacii esset specialis fautor et amator et qui litteris suis tam ipsum Acacium quam sanctum papam Simplicium magnis laudibus extulisset, quod haeretico constantissime restitissent? cur tanto tempore Acacius inter ista conticuit, nisi quia praepediri nolebat ullatenus, quae desiderabat expleri ?

Ponamus tamen etiamsi nulla synodus praecessisset, cuius apostolica sedes recte fieret executrix, cum quibus erat de Acacio synodus ineunda? numquid cum his, qui iam participes tenebantur Acacio et per Orientem totum catholicis sacerdotibus uiolenter exclusis et per exilia diuersa relegatis socii euidenter existebant communionis externae, prius se ad haec consortia transferentes quam sedis apostolicae scita consulerent? cum quibus ergo erat synodus ineunda?

catholici pontifices fuerant undique iam depulsi solique remanserant socii perfidorum, cum quibus iam nec licebat habere conuentum dicente psalmo: non sedi in concilio uanitatis et cum iniqua gerentibus non introibo. nec ecclesiastici moris est [*]( 22 Psalm. 25, 4 ) [*]( 1 〈et〉 haereticua Q 2 infestus i2T (A), instructus i3 est om. £ 3 est et om., i2 3 excessimus 3 5 suggessione qlq2 praecipuae 3 6 eisdem 3 8 hereticis i2T (2) 9 reatitissent QmT (A): restitibset {33 contigait a 10 praebere T, praebet i3, prohibere tJ uolebat T desidesiderabat u 13 sedis Qu rectae p 14 qui iam om. q3 15 catholice 8 catholicos sacerdotes i2T 16 exclusissent (exclusisset t3) per iT 16 religatis Qt)i3T, relegatis ras. ex rela!?)gatis p aociis iT 17 externe nec prius i2, exteri nec prius T 18 cum sedis 8 apostolica ras. ex apostolicae (3 eiscita £ 3 19 cum quibus ergo usque ad p. 784, 2 concilium adfert Deusdedit, Collect. Canon. III 42 (ed. Martinucci p. 365) fuerat £ 20 iam om. 3 remanserunt i3T 21 non (pro nec) 8 ) [*]( XXXV pare 2, ) [*]( 50 )

recte igitur per Calchedonensis synodi formam huiusmodi praeuaricatio repulsa est potius quam ad concilium, quod nec opus erat post primam synodum nec cum talibus haberi licebat, <adducta est>. nam et quid ageretur de fide catholica, intellegere si uellent, ignorare non poterant, cum uiderent catholicos pontifices nulla synodi discussione, nullo concilio, praecipue cum nouas causas esse perpenderent, toto Oriente depelli et ceteri quid cauerent ex illorum discere qualitate potuissent.

restat igitur, ut illius partis eos fuisse sit clarum, cui se post tot experimenta dederunt, meritoque ab apostolica sede ceterisque catholicis non iam consulendi erant potius sed notandi.

Risimus autem, quod praerogatiuam uolunt Acacio comparari, quia episcopus fuerit regiae ciuitatis. numquid apud Mediolanum, apud Rauennam, apud Sirmium, apud Triueros multis temporibus non constitit imperator? numquidnam harum urbium sacerdotes ultra mensuram sibimet antiquitus deputatam quippiam suis dignitatibus usurparunt? numquid Acacius, ut Iohannem qualemlibet hominem, catholicum tamen a catholicis ordinatum, de Alexandria excluderet Petrumque in haeresi iam detectum atque damnatum absque sedis apostolicae consultatione reciperet, aliqua synodo saltim illic habita hoc audacter arripuit? ut Kalendionem de Antiochia depelleret haereticumque Petrum, quem ipse damnauerat, absque notitia sedis apostolicae rursus admitteret, aliqua synodo id fecisse [*]( 2 rectae £ 8 3 praeuaricator epulsa β, praeuaricatore pulsa 8 5 habere i adducta est S: om. S 6 intellegeret 08 7 uiderant i 8 praecipuae βq1q3 11 partes Q fuisse <hereseos> i*T (A) 12 ab om. iT 14 risimus usque ad 19 usurpare (sic) nec non p. 785, 1 si certe de usque ad 12 mensuram adfert Deusdedit, l. c. III 42 (ed. Martinucci p. 366) 15 qui iT 16 syrmium QojSSt* triberos uybqWT, triberus i3 17 imperator in marg. add. u numquid ad T 18 semet is T deputatum i 19 acius p 21 alexandrina PT in om. ql herese 3, heresim iT 22 apostolice sedis trsp. 8 23 consolatione qxq2, consoltatione u 25 hereticum (om. que) 03 notitiam & )

si certe de dignitate agitur ciuitatum, secundae sedis et tertiae maior est dignitas sacerdotum quam eius ciuitatis, quae non solum inter sedes minime numeratur sed nec inter metropolitanorum iura censetur. nam quod dicitis \'regiae ciuitatis\', alia potestas est regni saecularis, alia ecclesiasticarum distributio dignitatum. sicut enim quamuis parua ciuitas praerogatiuam praesentis regni non minuit, sic imperialis praesentia mensuram dispensationis religiosae non mutat. sit clara urbs illa potestate praesentis imperii, religio sub eodem tunc firma, tunc libera, tunc prouecta consistit, si potius hoc praesente propriam teneat sine ulla perturbatione mensuram.

Sed dicatur forsitan de Alexandrino et Antiocheno certis ex causis principem magis illa, quae gesta sunt, non Acacium praecepisse. sed principi Christiano decuerat suggerere sacerdotem, maxime cuius familiaritate et fauore fruebatur, saluam fore de eius iniuria contumeliaque uindictam, tantum ut ecclesiae sineret Christianus princeps regulas custodiri, quia et noua in utroque pontifice causa esset exorta et nouam discussionem consequenter inquireret, et, sicut semper esset effectum, sacerdotali concilio de sacerdotibus iudicia prouenirent, non a saeculari uiderentur qualescumque pontifices, etsi errore humanitus accedente, non tamen contra religionem ullatenus excedentes potestate percelli.

an ad haec iusta ratione principi suggerenda non erat regiae ciuitatis honore sublimis? si factus erat illa regia ciuitate sublimior, tanto magis in his suggerendis debuit esse constantior; si autem in his, quae [*]( 3 quae iT: quem QofJS 4 inter om. p3 5 aliae (e in ras.) 8 aliae 8 6 sic enim 8 7 par ciuitas £ 8 8 dispens, regionis relegiose (38 9 urbis Qυβδι3 relegio q2q3$8 10 consistat 8 11 proprium £ 8 13 de om. iT 15 principe i3 principem christianum T 16 cuius om. 2a fruebamur [38 17 iniuriam {38 uindicta 2 18 siniret q1q2β et ex sineret 8 22 qualiscumque £ 8 23 relegionem |Jsq2q3 24 ad Q: et S (om. i3) iuxta rationem iT 25 erat ps: erant QuiT (A) honoris £ 8 26 factum £ 5 ) [*]( 60* )

Nathan propheta palam publiceque in facie regi Dauid et commissum pronuntiauit errorem et ipsum commisisse non tacuit et confessione correctum consequenter absoluit. hic autem uir bonus et sacerdos egregius in tantum se et suggerere potuisse monstrauit et noluisse deprompsit, immo fauisse patefecit, ut et imperator cuncta se ex eius gessisse consilio non taceret et ipse imperatorem magnis praeconiis eleuaret ista facientem seseque proderet his agendis rebus fuisse participem.

Sed esto, Kalendion imperatoris nomen abstulerit, Iohannes principi mentitus fuisse iactetur: quae tamen cum nouae essent causae, noua debuit ecclesiastica prouenire discussio. an [obiectio], qui in homine imperatore peccasse dicebantur, nulla interueniente synodo deici debuerunt et in deum, qui summus et uerus est imperator, Acacium delinquentem sinceramque communionem diuini sacramenti studentem miscere cum perfidis secundum synodum, qua haec est damnata perfidia, non oportebat excludi?

quid per totum Orientem de innumeris urbibus pulsi catholici sacerdotes et haeretici subrogati? nouae certe erant causae et his consequenter noua synodus debebatur. cur tunc non uenit in mentem, ut in talibus causis peteretur a principe saltim qualiscumque synodus celebranda, ut quocumque uel colorato iudicio traditionis ecclesiasticae passim pontifices uiderentur exclusi, non solum quarumcumque urbium sacerdotes, sed metropolitani [*]( 1 relegione βδq2q3 contendebilis ex contendibilis 3 2 dispectus βδq2q3signis pS 4 faciem iT, feciae 21 7 sacerdus pS 8 fuisse stJ 9 imperatore Õ 10 praecomiis 8 faciente i,3T 12 iohannis βδυq2q3i3 14 causa (38 debuit T: debuerit Qυβδι (debueret B) 15 an om. iT qui iT (Q): obiectio qui Quas hominem imperatorem g 16 nullatenus (nulla tamen i3) uenientes iT 17 summus est et uerus est p\'5 19 quam 2 20 perfidiae 8 21 inmuneris pa, inhumeris T, initum eris t3 22 nona ii: una (uno õ) 11 23 mente i 24 pateretur q1q2, pteretur a 25 uel om. iT )

his omnibus cum non restitit suggestione qua potuit, consensit Acacius communicando cunctis, qui in catholicorum locum haeretici fuerant subrogati. apostolus autem dicit non solum qui faciunt sed et qui consentiunt facientibus reos indubitanter adscribi. an haec licuit saeculari potestati et actis talibus Acacio consentienti absque ulla synodo, quam ipsa rerum nouitas exigebat, absque sedis apostolicae consultatione perficere et sedi apostolicae non licuit secundum tenorem synodi Calchedonensis in ueteri utique causa et ueteri constituto iusta definitione damnata inimicis synodi Calchedonensis Acacium communicantem a sua communione depellere?

Sed inquiunt, Acacius principibus obuiare non potuit. cur Basilisco, quia uoluit, obuiauit? cur ipsi Zenoni, ne palam Petro Antiocheno, quamuis latenter hoc fecerit, communicare uideretur, non commodauit assensum? ecce resultanti non restitit imperator, ecce uim nolenti non intulit, ecce refugienti contagia manifesta concessit.

postremo cur tanto tempore, cum ista gererentur uel gerenda cognosceret, non ad sedem apostolicam, a qua sibi curam illarum regionum nouerat delegatam, referre curauit sed prius laudator factus est ipse gestorum quam uel praemoneret talia esse temptanda uel ne temptarentur obsisteret, sicut sub Basilisco iam fecerat? cur illis ceteris communicare consensit, qui depulsis catholicis sacerdotibus indubitanter haeretici singulis urbibus fuerant substituti? postremo si ille defuit suis partibus et quae sacerdoti catholico competerent agere non curauit, ideo sedes [*]( 3 Rom. 1, 32 ) [*]( 1 antestites £ sq3 resistit i suggeslionem ps, auggessione qlq2 2 quam qxq2 3 fuerunt iT 6 potestatis u, potestate j3»3 9 in ueteri .. 11 calchedonensis om. (35 13 sedj se P, si i5 14 bas.lisco ß 16 commodabit uqlq3i3, commodaui £ 8, communicauit i- assensu p 17 ecce a innolenti T 19 \'si> ista gereret T 21 diligatam £ 8 laudatus tST 22 uel ne S2: ne ud 2 25 hereticis i 26 patribus £ 27 sedis QrfZ )

quolibet modo haereticorum complicem refutauit et consortem communionis externae a sua communione dimouit nec opus fuit noua synodo, cum ueteris constituti sufficienter hoc forma praescriberet, nec opus fuit, ut haec facienda Orientis episcopis intimaret, quos et expulsione catholicorum, quae agebantur in causa fidei, non ignorasse manifestum sit et communicando haereticis subrogatis facto tali consensisse.

non dubium est etiam externae communionis effectos atque ideo cum eis iam nec potuisse nec debuisse sedis apostolicae scita tractari. ecce agnouerunt in eorum professione, qui constantissime perdurarunt, quid fidei communionique catholicae deberetur. ecce agnouerunt, quemadmodum a talibus recedendo, immo talibus contraria moliendo, a fide et communione catholica deuiarit Acacius seque pariter cum eodem errori subdiderint.

ecce agnouerunt, quam iustis ex causis pro fide et communione catholica atque apostolica, cui et illi qui in ea perstiterant congruebant et illi qui perstantibus obuiabant ab eadem docebantur alieni, sedis apostolicae auctoritate sit remotus Acacius eiusque pariter quicumque complices extiterunt atque ab illa merito cum his communione discretus, a qua se ipse primum cum suis consortibus catholicis pontificibus discrepando cognoscitur separasse, iureque sententiam ille damnationis excepit ceteris consortibus promulgandam, qui solus pro omnibus suis consortibus in communionem se recidisse perfidiae ad apostolicam sedem missis litteris est professus.