Epistulae imperatorum pontificum aliorum

Dein post sexta diuisio est numeri iuxta metationem castrorum filiorum Israel, sicut scriptum est in libro Numerorum ex praecepto domini: in prima metatione ludas Isachar Zabulon, in secunda Ruben Simeon Gad, in tertia Epbrem et Manasse et Beniamin, in quarta Dan et Aser et Neptalim.

Rursus septima numeri diuisio est ex ipso Numerorum libro, cum iuxta praeceptum domini declarantur, qui debeant esse principes ad offerenda munera domino, dixitque: de Ruben Elisur filius Sediur, de Simeone Salamihel filius Surisaddai, de Iu da Na as on filius Aminadab. de Isachar Nathanahel filius Sogar, de Zabulon [*]( 2 cf. Genes. 46, 9—25 9 cf. Genes. 49, 1—27 14 Exod. 1, 1-5 22 cf. Num. 2, 2-31 27 Num. 1, 5-15 ) [*]( 3 zelphan V 4 hii V 15 egiptum V 20 postea Fogg. 24 manases V 29 suriaddai V )

Itemque post hanc sequitur octaua diuisio ex ipso libro Numerorum, quando praecepit dominus et misit Moses principes tribuum Israel ad inspiciendam terram repromissionis. ait itaque: de Ruben Samu filius Sacchu, de Simeone Saphah filius Suri. de Iuda Chaleph filius Iephone, de Isachar Sara filius Ioseph, de Ephrem Auses filius Naue, de Beniamin Phalti filius Raphu, de Zabulon Gudihel filius Suri, filiorum Ioseph de Manasse Gelad filius Sudi, de Dan Amihel filius Gamali, de Aser Sachus filius. de Neptali Hali filius Ulaphi, de Gad Gugihel filius Machi.

Nona quoque diuisio numeri praecepto domini datur ex ipso libro Numerorum, cum filiis Israel terra sorte distribuitur: de Iuda, inquit, Chalep filius Iephone et deinceps enumerantur principes tribuum de Simeone, de Beniamin, de Dan, de Manasse, de Ephrem, de Zabulon, de Isachar, de Aser. de Neptali.

Dein rursus decima numeri diuisio est, quando benedixit Moses filiis Israhel. praeponens Ruben et deinceps annectens: ludas Leui Beniamin Ioseph Zabulon Isachar Gad < Dan > [*]( 10 Num. 13, 5-16 20 Num. 34, 19 25 cf Deuteron. 33, 6-25 ) [*]( 1 XaiXoiv LXX Elisama restitui secundum LXX et Vulg : melcham V 2 \'Εμιύδlxx (Ammiud Vulg.) mannasse r 3 abida V 4 Ψαγεήλ̀ uel Ψαγατήλ̀LXX 5 \'Eypav LXX (Ochran Vulg.) 6 Aivav LXX 10 Σαμουήλ̀ LII. Sainmua Vulg. Sacchu scripsi: acchu Tr, Za/oup (Zazpou cod. Alexamlr.) LXX, Zechur Vulg. 11 Zαϕάτ LXX 12 Sara] \'IXaa/. LXX (lyaX cod. Alex.) 13 nauae V 14 2ous: LXX 15 Ταδδὶ υὶὸς 2oooi LXX 16 Σαϑούρ LXX 17 hali filius ulaphi V: Napt uioc ΣαβιLXX, Nahabi filium Uapsi Vulg. 20 iepphane V 26 Iudam Fogg. Gad Dan > scripai coli. Deuteron. 33, 20—:i2 et huius epistulae § 86: Dan om. V, <Dan) Gad Fogg. )

Item undecima numeri diuisio probatur, quando praecipitur eis, antequam ingrediantur terram Israel, mox transfretantes Iordanem stent super duos montes Garizim et Gebal, sex hinc atque inde,. ad benedicendum his, qui custodiunt legem, et ad maledicendum his, qui legis praecepta seruare contempserint. et est ista contextio numeri: nam super benedictiones consecuti sunt Simeon Leui ludas Isachar loseph et Beniamin; super maledictiones autem hi: Ruben Gad Aser Zabulon Dan et Neptalim.

Duodecima rursus est diuisio numeri, cum sortiuntur terram possessionis suae et Ruben sorte contingit trans Iordanem, antequam transiretur in terram Israel. et est ista distributio: Ruben et iuxta eum Gad et dimidia tribus Manasse: dein transeuntes Iordanem primus Iudas accipit, tum Beniamin, dein Ioseph ex Manasse, dein Simeon inter Beniamin et ludam locatus et ut ita dixerim coangustatus est, quia illis spatia non fuerunt; dein Zabulon terram consequitur et Isachar et Aser et Neptalim et Dan. Leui sane in omnibus dispersus est tribubus, ciuitates solummodo et suburbana percipiens.

Rursus tertia decima diuisio numeri occurrit ex Zacharia propheta, sicut dicit: in illa die plangent omnes tribus terrae, tribus domus Dauid super se et mulieres eorum super se, tribus domus Nathan super se et mulieres eorum super se, tribus domus Leui super se et mulieres eorum super se, tribus domus Simeon super se et mulieres eorum super se, [*]( 2 Deuteroii. 33, 17 8 cf. Deuteron. 27, 12 sq. 13 sqq. cf. Ios. cap. 15-19 21 cf. Ios. 14, 4 24 Zachar. 12, 12-14 ) [*]( 1 neptalin V 8 benedictiones Fogg.: benedicti his e V 10 hii V 11 neptalin V 13 iordanen V 26 et 27 eorum scripsi: earum V Fogg. 28 et 29 eorum V: earum Fogg. )

Item quarta decima diuisio immeri subest ex reuelatione sancti Iobannis, qui dinumerauit ex unaquaque tribu duodecim milia eorum, qui uirginitate sanctificati sunt; ait enim: de Iuda duodecim milia, de Ruben similiter, exin de Gad, de Aser, de Neptali, de Manasse, de Simeone, de Leui, de Isachar, de Zabulon, de Ioseph, de Beniamin. nusquam uero in hoc loco meminit Dan.

Forsitan autem et aliis locis numer(i> aliter inueniantur adscripti; nos tamen istos inuenire potuimus et hae quidem sunt diuisiones, quae secundum numerum diuerso modo constat esse compositae, nunc quidem secundum praeceptum domini, nunc autem iuxta singulorum principum uoluntatem, dico nero Mosis et Hiesu Naue et qui deinceps eorum successores existere meruerunt. nec sine spiritu id actum est sed, ut uoluit, idem spiritus sanctus enumerauit atque disposuit singulas consequentias iuxta propriam uoluntatem.

reuertens item de his uno loco breuiter et consequenter edisseram easdemque quattuordecim diuisiones harumque selectiones: non in uacuum faciam nec ut uenerationi tuae haec recensenti molestus existam, sed ut noueris (quod iam dei sit adiuuare), ut unicuique tribui memoratos lapides ueraciter coaptare possimus.

Excogitante igitur multum mente, tractantes iuxta experientiam huius electionis, suggerit nobis animus et ipsa consequentia lectionis, qualiter animaduerti possit quadratus ordo rationalis ex appositis lapidibus secundum memorata uocabula. requiratur iam de singulis numeris, sicuti discreta est [*]( 8 cf. Apocal. 7. 5-8 ) [*]( 1 sq. nominauit: queis (!) nos Fogg. 13 nuineraliter F, corr. FoOY. 18 mosi V, correxi naue Y 22 idem Fogg. )

et ubicumque quidem dinumeratarum tribuum statum in locis singulis inspeximus menteque perpendimus non posse naturaliter — ut numerus quilibet eorum, qui in unaquaque diuisione numerati sunt, unum nomen minus habens ex tribubus — appellationi horum lapidum coaptari, ideoque protinus diuisionem secundam rite sustulimus, utpote quae horum lapidum consonantiam habere non possit, propter quod primos ponat Dan et Neptalim, Gad et Aser, hoc est ancillarum filios, quando mittens Iacob Esau munera in turmam eos primam diuisit, post haec autem filios Liae fecit aliam turmam, dein filios Rachel turmam tertiam. nam cum pretiosiores lapides sint in principio rationalis. porro filii ancillarum inferiores habeantur et hic primum positi sint, impossibile est eos ad causam rationalis in hac numeri parte congruere, propter quod ita se habere non possit.

Item quartam diuisionem, benedictionem Iacob, explorauimus, quando moriens filiis benedixit. habet enim primum Ruben, dein Simeon et Leui simul adiunctos, ita ut ista utriusque copulatio horum lapidum congruentiae uideatur obsistere. ideoque istam quoque sustulimus, cum lapidibus istis adcommodari minime possit.

Inspeximus autem et quintam diuisionem, quae continet initium egressionis filiorum Israhel ex Aegypto, et inuenimus eam praeponentem liberarum filios et ancillarum iuxta compositionis ordinem supponentem facientemque nouissimos <primos> primosque nouissimos, et ob hoc, quod Ioseph in Aegypto constitutus postremus nominatus est, animaduertimus iterum non posse lapides istos memoratarum tribuum coaptari nominibus:

et quod naturaliter onychinus lapis in persona [*]( 5 in om. Fogg. 9 propterea quia Fogg. 24 continent Y, corr. l oyg. 26 sq. liberarum .. supponentem in textu omissa in margine inferiore suppleuit Y man, 1 28 primos inserui: primosque nouissimos om. Fogg. )

in Graeca quippe locutione, quae ex Hebraea translata est, onychinum lapidem duodecimum inuenimus positum atque nouissimum, ita ut Beniamin contemplationem sui modis omnibus adtrahat; undecimum uero inuenimus beryllum, quem et undecimo Ioseph tam iuxta numerum quam iuxta contemplationem consequenter aptauimus.

inspicientes etiam Hebraicam Exodum, in qua et lex probatur adscripta, legentesque de rationali hoc, in quo clusi erant isti lapides, inuenimus onychinum lapidem aliter ordinatum: undecimus positus erat et beryllus duodecimus atque postremus. unde propemodum nobis ambiguitas orta est impedimentum intellegentiae faciens ueluti fictam contemplationem nos in duobus istis, berylli dico et onychini, lapidibus attulisse, dicebamque, quomodo in supplicationibus et oratione continua poterat error oboriri, et intellexi, quod dispensante deo hoc ita peractum est, ut idem Ioseph undecimus inter fratres suos existens duodecimus inueniretur iuxta compositionem huius numeri, qui eum duodecimum esse declarauit, cum diceret: Ioseph autem erat in Aegypto.

scientes itaque dispensatione diuina propter ueritatis contemplationes berylli lapidi, quae in ipsum Ioseph explentur, coaptari, sic est dispositum, ut beryllus lapis duodecimus poneretur et ultimus. nam et loseph, cum inter fratres undecimus esse memoratur, in hac tamen compositione numeri egressionis filiorum Israel duodecimus et extremus adscribitur. itaque prorsus inlustratione diuina et dispensatione [*]( 23 Exod. 1, 5 ) [*](5 reperimus Foyg. 6 grecca V 8 Mn> contemplationem Fogg. 11 optauimus V, corr. Fogg. 18 inueniemus Y, correxi 14 lapidum V, corr. Fogg, 15 et om. Fogg. 18 attulisset Fogy, fort. discebamque 19 continua V 25 lapidis V, correxi 28 esset Fogg, )

Transgredientes igitur et hanc diuisionem respeximus dispositionem sextam iuxta di<nu>meratarum tribuum consequentiam et inuenimus iuxta metationem castrorum Israel quadrati agminis ordinem magis oportere cODgrue(re) rationali iuxta ternas et ternas tribus, sicut in eodem rationali fas erat cernere, quod quadrati ordinis probatur exstare, et erat hoc planissimum atque symbolicum, id est significatiuum; propter dispositiones ordinum consonantiamque castrorum.