Epistulae imperatorum pontificum aliorum

Catholic Church. Pope

Catholic Church. Pope. Epistulae imperatorum pontificum aliorum (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 35, Pars 1-2). Günther, Otto, editor. Vienna: Gerold, 1895-1898.

HORMISDA IUSTINO AUGUSTO. Inter ea, quae ad unitatem ecclesiae pertinentia, propter quam deus clementiae uestrae [*]( 1 cf. ep. papae Anastasii II 1 § 4 p. 617 ed. Thiel 5 cf. Leonis Magni ep. 165 ed. Baller. I 1353 ) [*]( 1 accatii V 2 none (= non est1) V: nonne o graue quod inserui ex coniectura Thielii conferentis p. 656, 4 sq. 7 ecclesiae V: debetis mauult Thiel, ecclesiae <gratia> Hartel; sed nescio an plura exciderint uelut rescribere <unitatemque oportet restituere> ecclesiae 8 particeps V, corr. Binius 9 post apostolatus spatium 7 fere litterarum reliquit V; quod inseruit o2, quod merito ego 236. Dat. (simul cum epp. 237-240 a. 521 die 26 Mart. per lohannem Claudiopolitanum etc.; epistulae :236-240 respondent epistulis .\'!32-235. Kpistulam praeter Auellanam seruauerunt Hispana (ed. Gonzalez II n. 86 p. 141), unde eam recepit Pseudoisidorus (p. 686 ed. Hinschius), et Dionysio-Hadriana : Hisp. = consensus editionis Gonzalezii (= Gonz.) et codicum i (i1 = Vatic. 1341, i2 = Vatic. 630, i3 = Vatic. 3791); H — Hadriana i, e, consensus codicum h1-10 et d2. quos enumeraui p. 83. Praeter edd. Hispanae et Hadrianae epistulam typis descriptam exhibent Cur. P. 557; Bar. ad a. 521, 16; Collsct. Concil.; BT 138; Thiel 959. 17 Hormisda Iustino Augusto VH: Epistola Hormisdae papae ad Iustinum imperatorem. Gloriosissimo atque )

717
elegit imperium, in litteras contulistis, hoc quoque, uenerabilis imperator, cura fidei, cui multipliciter uos studere declaratis, adiecit, ut aliquorum preces perferendae ad humilitatis meae notitiam iungerentur, quibus uel quid quaestionis oriretur agnoscerem uel ad summouendum propositae consultationis ambiguum responsum a me religiosae scientiae conueniens redderetur.

legi omnia sollicitudine qua decebat, et licet ad responsi plenitudinem sufficere potuisset, si illa tantum, quae a ueteribus sunt definita, rescriberem, tamen ut religiosi propositi uestri remunerarer affectum, non subtrahendum credidi mei quoque sermonis obsequium.

quid enim est, quod emergentibus Nestorii et Eutychetis uenenis paterna omisit instructio? paene omnes impietates cum inuentoribus tam nefandorum dogmatum conuenientia in unum synodica decreta presserunt nec ulterius remansit locus ullus tam diris perfidiae seminibus amputatis aut Christum dominum nostrum credere sine carnis fuisse ueritate aut eundem non et deum et hominem de materni uteri intemerata fecunditate prodisse:

cum alter eorum dispensationem qua saluati sumus negando quantum in se est irritam faceret, alter opinione contraria sed impietate consimili in eodem domino nostro Iesu Christo potestatem diuinam a uera humanitate secluderet, neque ille recordatus quia palpandam carnem suam Christus ostendit, neque ille euangelii memor uerbum carnem factum esse dicentis, cui [*]( 23 cf. Luc. 24, 39 24 Ioh. 1, 14 ) [*]( clementissimo filio Iustino Hormisda episcopua salutem Gonz., (Ad Iustinum imperatorem i3) Gloriosissimo atque clementissimo filio Iustino augusto ormiada episcopus a 1 litteris Hisp. 2 studire h1h2h3h6h7h10d2 studiri h* declaritatis h1h3h4h6h7h10d2, declaritati h2, declarastis h 3 perferendae Hisp. et ex parte H: pferende V, praeferendae hWhVi* 6 ambitum Gonz. 8 potuissem Gonz. 9 a ueteribus VH: ab auctoribus Hisp. 10 ppositi V uestri Hisp. H: om. V remunerarer VH (remunerare hVi1, remuneraret hsh9, remunerarem /t10): remunerarem Hisp. 11 quid enim est om. hWhWhWd2 quod om. h*d2 12 demergentibus h1h2h3h4h5h7h10 eutichetis V . pene os V 15 remansit Hisp.: om. VH ultus H 18 prodiisse Gonz. 22 humilitate H (exceptis h*h5d2) secludere hVi1 ille VHi: iste Gonz. )

718
uox domini indeficienter insonare debuerat, qua dixit et docuit: nemo ascendit in caelum nisi qui decaelodescendit, filius hominis, qui est in caelo.

saepe haec et multis praecedentium sunt comprehensa sententiis; sed nec clementia uestra, licet iam dicta sint, fastidiose poterit repetita cognoscere nec nobis pudor ea, quae sunt a prodecessoribus nostris praedicata, reuoluere. neque enim possibile est, ut sit diuersitas praedicationis, ubi una est forma ueritatis, nec ab re iudicabitur alienum, si cum his, cura quibus conuenimus fide, congruamus et dogmate.