Epistulae imperatorum pontificum aliorum

DOMINO SANCTO MERITIS PRAECELLENTISSIMO IN CHRISTO GLORIOSISSIMO ET APOSTOLICA SEDE - DIGNISSIMO PAPAE HORMISDAE AUITUS. Dum religionis statui et plenis catholicae fidei regulis perspicitis conuenire, ut gregem per tota uobis uniuersalis ecclesiae membra commissum peruigil cura uestrae [*]( 1 occulos V 13 Nicopolitana Car. diuersia <in locis> Car. 14 magnopere o2: magno V 16 et add. 02 si <se> Car. ) [*]( 186. Dat. sub finem a. 516, accepta a. 517 die 30 Ian. Ediderunt hanc et sequentem epistulam Car. P. 454 et 455; Bar. ad a. 516, 20 et 24; Collectiones conciltorum eum ceterae tum Sirmondi Cancil. antiq. Gall. I, Paris. 1629, 190 et 191 ;(= Sirmubi disorepat a Sirmondi editione infra commemoranda); Thiel 781 et 783; praelerea in Auiti operum editionibus Sirmondus, Paris. 1643, p. 148 et 145 (— Sirm.2, ubi discrepat a Sirmondi collectione conciliorum) et PripertlS, Monum. Germ. hist., Auctor. antiquiss. VI2 p. 69 et 70 20 sanetis o 21 Hormisdo V, corr. 0 24 commissu V )

Eutychetis igitur Nestoriique damnatio, quos iamdudum per beatissimos decessores sanctae sedis uestrae calcauit auctoritas, ad notitiam iam pridem nostram apostolicae ad nos diligentiae prouisione perlata est. sed illud nos modo suspensos multum redigit et anxios, quod cum pendere nos ad effectum legationis secundo Constantinopolim destinatae omni expectationis studio iusseritis, nec quid filius uester sanctus frater meus Ennodius retulerit, nec utrum secuta redierit, indicastis et promissionem uestram tanta silentii diuturnitate suspenditis, ut non minus modo praedicatoris taciturnitas reddat attonitos quam antea fecerat legationis mora suspectos.

unde sola causa seruos uestros filios meos Alethium presbyterum et Uiuentium diaconum totius prouinciae Viennensis nomine, quae ecclesiae ad me pertinenti ab uniuersis decessoribus uestris et apostolica sede commissa est, cum praesentis famulatus pagina destinaui, per quos oraculo beatissimae responsionis agnoscam, utrum feruor schismatum praefatorum, qui intra Constantinopolitanam urbem uitio perniciosae obstinationis exarserat cuique, quod magis dolendum est, Alexandrinam uel Antiochenam ecclesias dicitis inligatas, uobis Christo fauente docentibus digna fuerit [*]( 1 adortacionis Y uienensem V 3 uisitasti V, corr. Bar. quaeque V: quae Bar. 5 plenissime V 6 id est] id V 7 squicię V, corr. Strm.2: Thraciae Bar. gaudium V, corr. Sirm.2: gaudii Bar. 9 nestorii que V 17 secuta V: secura Edit. reg. 18 scilencii r 20 sola <hac> Car. 21 alecium V: alexium hic et alibi o 26 sismatum V constantinopollitanam V 27 exarscerat V 28 anteochenam V 29 docentibus Sirm.2: dicentibus V ) [*]( XXXV pars 2. ) [*]( 36 )

his adicitur, quod diuersorum fida relatione comperimus de reconciliatione uel concordia ecclesiae Romanae iactitare se Graeciam. quod sicut amplectendum, si ueraciter dicitur, ita metuendum est, ne callide simuletur.

quaesumus ergo seruitio meo cuncti, ut quid filiis uestris fratribus meis, id est Gallicanis, si consular, responderi debeat, instruatis. quia cum securus non dicam de Uiennensi sed de totius Galliae deuotione pollicear omnes super statu fidei uestram captare sententiam, orate ut sic nos perditorum professio fucata non fallat, sicut ab unitate, quam regitis, ueritas comperta non separat. Accepta III. Kal. Febr. Agapito cons. per Alethium presbyterum et Uiuentium diaconum.