Epistulae imperatorum pontificum aliorum

unde tractauimus et episcopum quidem Nicopolitanum admonuimus, ne tale aliquid audere temptaret, si nobiscum uelit in communione persistere, ne per illum, si ab eo, qui a communione nostra alienus est, confirmationem petisset, nostra quoque communio contagium sustineret.

haec uos, ut omnia sciretis, instruximus. quid autem propitio deo uobis de hac causa agendum sit, subiecta declarant. Data pridie Id. April. Agapito cons. [*]( 1 membra V 3 apf V ) [*]( 184. Dat. (simul cum epp. 127, 133,135) a. 517 die 12 Apr. Edd. Car. I5 467; Bar. ad a. 517, 34; Collect. Concil.; BTA I 403; Thiel 807. 13 iudiciaria V, corr. o2 25 quid p: qui V deus V, corr. p hac ex hec corr. V 26 apii V )

HORMISDA ENNODIO ET PEREGRINO EPISCOPIS. In nomine patris et filii et spiritus sancti intercedentibus et adiuuantibus sanctis agendum sic de causa Nicopolitanae ecclesiae.

primum ubi Thessalonicam deo iuuante ueneritis, epistolas nostras, quas in hac causa misimus, episcopo Thessalonicensi tradite, illum ordinem in eius salutatione seruantes, quem scitis a nobis esse mandatum circa eos. qui cum sede apostolica, hoc est ecclesia catholica, non communicant.

traditis autem epistolis instanter agere debetis, ut se ab eius ecclesiae concussione suspendat, rationem reddentes, quia non potuit reuersus ad communionem et ad corpus ecclesiae cum illis, qui necdum reuersi sunt, quicquam habere coniunctum: nos non soluere a decessoribus nostris concessa priuilegia, si ipse ecclesiastica instituta non de< se >rat. certe redeat ad unitatem, et nos cum eo insistimus, ut omnia priuilegia, quaecumque consecuta est a sede apostolica ecclesia eius, inuiolata seruentur.