Epistulae

MODO intellego, quam mellea res sit oratio; quam delinifica et quam suada facundia. persuasisti mihi, quod epistulae meae aput Capuam tibi redditae concinnatio inhumana non esset; set hoc non diutius, quam dum epistulam tuam legi, quae me blanditiis inhiantem tuis velut suco nectaris delibuta perducit. ubi enim chartulam pono et me ipsum interrogo, tum absinthium meum resipit et circumlita melle tuo pocula deprehendo. si vero, id quod saepe facio, ad epistulam tuam redii, rursus inlicior: et rursum ille suavissimus, ille floridus tui sermonis adflatus deposita lectione vanescit et testimonii pondus prohibet inesse dulcedini. hoc me velut aerius bratteae fucus aut picta nebula non longius, quam dum videtur, oblectat chamaeleontis bestiolae vice, quae de subiectis sumit colorem, aliud sentio ex epistula tua, aliud ex conscientia mea. et tu me audes facundissimorum hominum laude dignari: tu, inquam, mihi ista, qui te ultra emendationem omnium protulisti? quisquamne ita nitet, ut conparatus tibi non sordeat? quis ita Aesopi venustatem, quis sophisticas Isocratis conclusiones, quis ad cnthymemata Demosthenis aut opulentiam Tullianam aut proprietatem nostri Maronis accedat? quis ita adfectet singula, ut tu imples omnia? quid enim aliud

es, quam ex omni bonarum artium ingenio collecta perfectio?

Haec, domine mi fili Symmache, non vereor, ne in te blandius dicta videantur esse quam verius, et expertus es (idem meam mentis atque dictorum, dum in comitatu (legimus ambo aevo dispari, ubi tu veteris militiae praemia tiro meruisti, ego tiroeinium iam veteranus exercui. in comitatu tibi verus fui, nedum me peregre existimes conposita fabulari. In comitatu, inquam, qui frontes hominum aperit, mentes tegit, ibi me et parentem et amicum et, si quid utroque carius est, cariorem fuisse sensisti, set abeamus ab his: ne ista haec conmemoratio ad illam Sosiae formidinem videatur accedere.

Illud, quod paene praeterii, qua adfectatione addidisti, ut ad te didascalieum aliquod opuseulum aut sermonem protreptieum mitterem? ego te docebo doeendus adhuc, si essem id aetatis, ut discerem? aut ego te vegetum atque alacrem commonebo? eadem opera et Musas hortabor, ut canant, et maria, ut effluant, et auras, ut vigeant, et ignes, ut caleant. admonebo: et, si quid invitis quoque nobis natura fit, superfluus instigator agitabo. sat est unius erroris quod aliquid meorum me paenitente vulgatum est, quod bona fortuna in manus amicorum incidit, nam si contra id evenisset, nec tu mihi persuaderes placere me posse.

Haec ad litteras tuas responsa sint: cetera, quae noscere aves, conpendi faciam; sic quoque iam longa est epistula. Iulianum tamen familiarem domus vestrae, si quid de nobis percontandum arbitraris, adlego; simul admoneo, ut, eum causam adventus eius agnoveris. iuves studium, quod ex parte fovisti. vale.