De civitate dei

CAPUT XXVII.

De contrariis definitionibus Platonis adque Porphyrii, in quibus si uterque alteri cederet, a ueritate neuter deuiaret.

Singula quaedam dixerunt Plato adque Porphyrius, quae si inter se communicare potuissent, facti essent fortasse Christiani. Plato dixit sine corporibus animas in aeternum esse non posse. Ideo enim dixit etiam sapientum animas post quamlibet longum tempus, tamen ad corpora redituras. Porphyrius autem dixit animam purgatissimam, cum redierit ad Patrem, ad haec mala mundi numquam esse redituram. Ac per hoc, quod uerum uidit Plato, si dedisset Porphyrio. etiam iustorum adque sapientum purgatissimas animas ad humana corpora redituras; rursus quod uerum uidit Porphyrius, si [*]( 8 Aen. VI, 751 ) [*](1 qui.. Platonem om. b 5 in incorrupt. g 7 uirgiliis bl 10 et sic habebunt m. 1 sup. lin. e 12 ad om. p 17 singula abegpv; singuli pa Domb. 18 forsitan ep 20 et 25 sapientum eg1 Domb.; 0 sapientium a b p v 24 hoc om. b si 0b deçidisset p; dedisse b r ppophirio b 26 redditas b si dedisset a b gv; si om. e p Domb. )

dedisset Plato. numquam redituras ad miserias corruptibilis corporis animas sanctas; ut non singuli haec singula, sed ambo et singuli utrumque dicerent: puto quod uiderent esse iam consequens, ut et redirent animae ad corpora et talia reciperent corpora, in quibus beate adque inmortaliter uiuerent. Quoniam secundum Platonem etiam sanctae animae ad humana corpora redibunt; secundum Porphyrium ad mala mundi huius sanctae animae non redibunt: dicat itaque cum Platone Porphyrius: \'Redibunt ad corpora\'; dicat Plato cum Porphyrio: \'Non redibunt ad mala\': et ad ea corpora redire consentient, in quibus nulla patiantur mala. Haec itaque non erunt nisi illa quae promittit Deus, beatas animas in aeternum cum sua aeterna carne facturus. Hoc enim, quantum existimo, iam facile nobis concederent ambo, ut, qui faterentur ad inmortalia corpora redituras animas esse sanctorum. ad sua illas redire permitterent, in quibus mala huius saeculi pertulerunt, in quibus Deum, ut his malis carerent, pie fideliterque coluerunt..

CAPUT XXVIII.

Quid ad ueram resurrectionis fidem uel Platouel Labeo uel etiam Varro conferre sibi potuerint, si opiniones eorum in unam sententiam conuenissent.

Nonnulli nostri propter quoddam praeclarissimum loquendi genus et propter nonnulla, quae ueraciter sensit, amantes Platonem dicunt eum aliquid simile nobis etiam de mortuorum resurrectione sensisse. Quod quidem sic tangit in libris de re publica Tullius, ut eum lusisse potius, quam quod id [*]( 27 VI, 4 ) [*]( 2 sanctas] suas b haec] /ac, h eraso, b 3 et om. g 8 atique? 9 Plato om. b 11 consentiant p patiuntur? 12 in illa g promisit b 13 facturus a epx av; facturum g; futuras bpl; uicturu ? LJomb. 14 considerent b et qui b 15 ad mortalia b 16 redi dere g 24 ueraciter m. 2 sup. lin. a sensit aegpav; seDler, d n m. 2 in ras., b; sentit p Domb. 25 non bis g 27 ut co lusisse b quod om. a; id quod b, m. 2 in ras. e )

uerum esset, adfirmet dicere uoluisse. Inducit enim hominem reuixisse et narrasse quaedam, quae Platonicis disputationibus congruebant. Labeo etiam duos dicit uno die fuisse defunctos et occurrisse inuicem in quodam compito, deinde ad corpora sua iussos fuisse remeare et constituisse inter se amicos se esse uicturos, adque ita esse factum, donec postea morerentur. Sed isti auctores talem resurrectionem corporis factam fuisse narrarunt, quales fuerunt eorum, quos resurrexisse nouimus et huic quidem redditos uitae, sed non eo modo ut non morerentur ulterius. Mirabilius autem quiddam Marcus Vano ponit in libris, quos conscripsit de gente populi Romani, cuius putaui uerba ipsa ponenda. \'Genethliaci quidam scripserunt, inquit, esse in renascendis hominibus quam appellant rcaXrnevsatav Graeci; hac scripserunt confici in annis numero quadringentis quadraginta, ut idem corpus et eadem anima, quae fuerint coniuncta in homine aliquando, eadem rursus redeant in coniunctionem.\' Iste Varro quidem siue illi genethliaci nescio qui (non enim nomina eorum prodidit, quorum commemorauit sententiam) aliquid dixerunt, quod licet falsum sit (cum enim semel ad eadem corpora quae gesserunt animae redierint, numquam ea sunt postea relicturae), tamen multa illius inpossibilitatis, qua contra nos isti garriunt. argumenta conuellit et destruit. Qui enim hoc sentiunt siue senserunt, non eis uisum est fieri non posse, ut dilapsa cadauera in auras in puluerem, in cinerem in umores, in corpora uescentium bestiarum uel ipsorum quoque hominum ad id rursus redeant, quod fuerunt. Quapropter Plato et Porphyrius, uel potius quicumque illos diligunt et adhuc uiuunt, [*]( 2 Pl. rep. 614, B ) [*]( 1 esset a e g p v; esse bpa Domb. noluisse g 5 amicos se esse b g p v; se om, a e Domb. 12 esse ponenda gv quidem g 13 inscripserant b 14 hac scripserant g; hanc scripserunt a; has scripserunt a; adscrips. b; asscrips. p; ascrips. e; om. p 16 eadem om. e 17 coniunctione p 19 si aliquid g 21 ea, m. 2 mperscripto ad, a postea sunt v relecturi gl; relicdur§ bl; rediture a 22 multe e 25 aures g 27 rursum Domb. 28 uel adhuc e ) si nobis consentiunt etiam sanctas animas ad corpora redituras, sicut ait Plato, nec tamen ad mala ulla redituras, sicut ait Porphyrius, ut ex his fiat consequens, quod fides praedicat Christiana, talia corpora recepturas, in quibus sine ullo malo in aeternum feliciter uiuant, adsumant etiam hoc de Varrone, ut ad eadem corpora redeant, in quibus antea fuerunt, et aput eos tota quaestio de carnis in aeternum resurrectione soluetur.