Expositio Psalmi CXVIII

consolabatur. non igitur abductum se esse de terris suis dolebat, sed a Christo populum relinquendum consolationemque futurae uitae cernebat amissam. haec- est dolenda captiuitas, quae aeternae spe libertatis priuata uidebatur. alio quoque loco sub hac eadem littera repetiuit in Threnis dicens: dominus quae cogitauit consummauit, uerbum suum quod m a ndauit a diebus antiquis; destruxit et non

pepercit et laetifieauit super te inimicum et exaltauit cornu tribulantis te. nonne euidenter futurum iudicium Christi adnuntiatur, sicut in psalmo quoque praesenti declarari certum est? oculus ergo praeuideat quae uentura sunt et ea aut profusione lacrimarum aut erroris correctione detorqueat. denique Hieremias flebat, quia malam causam impiae plebis suspiceret, quae perfidiae pertinacia proprium negabat auctorem.

Dauid autem prophetico spiritu iudicium praeuidens Christi, in quo nemo innocens periclitabitur, nemo sceleratus eludet. bona fretus conscientia dicit : f eci iudicium e t i ustitiam. ne tr adas m e no centibus me. non quasi gloriosus insolens ipse se laudat, cum utique peritus legis alterius