Expositio Psalmi CXVIII

si spes desit, confundimur et tota mente turbamur. sed esto, sint aliqui duri ad labores, firmi ad iniurias perferendas: si spem auferas, non potest perpetua esse patientia. ipsa patientia non probatur, si fides desit, cuius radix spes est. quae enim potest probatio esse, nisi pro Christi nomine uel incommoda uel pericula uniuersa sustineas? ideo spes est sola quae nostrum non confundit affectum. ubi est spes, apostolicum illud: foris pugnae, intus timores nocere non possunt.

Alia interpretatio (habet: non erubescere facias). non erubescet qui sperat in Christum; ideo qui bene sperat dicit: in t e confido; non erubescam. et bene ait \'confido\'; [*](3 cf. Col. 3, 3 7 cf. CoL 2, 14 11 Rom. 5, 5 23 II Cor. 7, 5 25*Ps. 118,116 27 Ps. 24,2 ) [*]( 3 oerbi] ubique Rm2 in] cum 0 4 et om.a sedit AGPR est a ehristo 0 5 deo dicere 0 domino a 6 adiungeret] add. secundum eloquium tuum Ptn2 ut] add. hoc MOav audiremus GMmlRm2 adderemus 0 4 cyrographo (—fo) codd., item infra passim eumuenimus A qui] quoniam a 12 subministrat AOR submiaistres μ qui Ma 15 spem quae Ma alt. quae] qui te R 16 fraugimus Rml si] sed si a 18 anferas] non proferas Pm2 22 spes est O 23illud] add. audi A 25 habet—facias om. codd. 26 erubescit 0 ideoque. qui om.Mml )