Explanatio Psalmorum XII

Et ideo sapiens, qui cognoscit huius saeculi uanitatem, non diuturnam uitae huius precatur usuram, sed ad illa aeterna festinat et labore huius corporis et dolore gestit absolui, sicut propheta desiderasse cognoscitur dicens: e xaudi, domine, or ationem m eam et depr ecationem meam, auribus percipe lacrimas meas. ne sileas a me, quoniam ego aduena sum apud te in terra et per egrinus sicut omnes patres mei.

aliud est incola, aliud aduena, aliud accola: incola qui de loco est et genitalem locum incolit, aduena qui aliunde uenit, accola qui ad tempus colit et mutatur annorum uicibus. hoc est ergo quod dicit Dauid: \'apud te alienus [*](5 *Esai. 59, 6 9 Matth. 11, 8 21 *Ps. 38,13 ) [*]( 1 ne] nec fJ (ne Fm2) 2 exercere fJ nulla codd. uv, correxi 4 decorari fJ 5 ysai (-y- C) ae Cfi texunt istiJ texit intigni B isti — 6. unius om. fJa 6 diei] dii B diurna B diu fJ 7 se diuiditur (pr. di a. l. B) BC scinditur fiav 8 aliquid Bml 9 docet Cml 12 araneae ABml diebus semper (s. d. Eml) ac noctibus fJ 13 nullaque BE 14 omnis homo Eml est omnis homo DEm2F 16 in ipsofJav in questu (uestu in ras.) A in queso (s. n scr. r) B in questu (u in ras.) C 17 molnmine Bml 22 pr. meam om. BCft 23 ego om. fJ aduena ego Bv 24 aput Bm1 25 alius (ter) BCgtav )

denique addidit: audemus ergo et confidimus magis peregrinari de corpore et adesse ad dominum. \'audemus\' praesumptionis in deo fidei, non temeritatis est uerbum, et \'confidimus\' id est: uolentes adquiescimus et optantes, non plenioris scientiae auctoritatem uelut principaliter nostro iudicio dependentes uolumus uerum esse quod cupimus, ut appropinquemus ad dominum, a quo nos uidetur futurorum et praesentium distantia separare. audemus ergo adesse, et ideo, inquit, conitimur. cognoscis uerbum uolentis adhuc peruenire, non eius qui peruenerit; affectus igitur in hoc sermone, non effectus ostenditur.

denique ipsum affectum sui sermonis interroga, immo audi dicentem uel potius audi dubitantem, cum dicit: ideo conitimur siue absentes siue praesentes placere illi, absentes adhuc per fidem, praesentes per speciem. unde et hoc potest intellegi, quod et hic positi et illic placere e nostro iudici, redemptori quoque nostrarum desideramus animarum. necesse est enim nos ei assistere per speciem, ut unusquisque. operum suorum merita dignae adipiscatur sortis examine, uel iustus in requie [*](2 Ps. 38,13 4 *IICor. 5, 6 5 II Cor. 5, 7 8*11 Cor. 5,8 16.20 ♦II Cor.5,9 ) [*]( 1 nunc] add. quod B, om. {la 4 in hoc corpore fJav 6 tamen om. av 7 ad faciem lis ACml aenigmate] imagine fJ et in mg. a 9 de] a fia, om. v 10 esse fJ in om. AmlBCmlfia deo] et {la 11 ueritatis « confidimus scripsi consentiosus AmlB consentiosos Am2 consentiosi sumus (osi sumus ih ras. m2) C consentimus ftav 12 obtantes BC pleniores Cml 13 defendentes fJa 14 a] et (i uidetur] s.scr.m2 uel uidemurC 15 futuros ABCml et om. A praesentia DEmlF 16.20 conicimur A connitimur Cftav 18 tenditur B auditur fJ affectum] testem pav 19 interrogo BC pr. audi] uide Fa 22 per speciem praesentes per fidem tr. C potest et hoc F 23 redemptorem Bm\'2Cml, add. nos BCml ) [*](14* )

uel impius in aerumna. fundit igitur lacrimas, quoniam, cum aduena in terram uenerit, demoretur et separetur a patria longo detentus exilio. considera nunc mihi illum Adam de paradiso eiectumin castellum relegatum spectantem, unde deiectus sit, flentem ubertim, quia reminiscitur quid amiserit quoue deciderit. et ideo gratias agamus deo, qui nos perpetuo exilio liberauit, aperiens ianuam qua reuertamur ad patriam. unde apostolus praesumpsit dicere: ergo iam non estis aduenae atque peregrini, sed estis ciues sanctorum et domestici dei.