Saturae

Juvenal

Juvenal. Juvenal and Persius. Ramsay, G. G., editor. London, New York: William Heinemann, G. P. Putnam's Sons, 1918.

  1. dicere te miserum, postquam illinc veneris, aude.
  2. quis tumidum guttur miratur in Alpibus, aut quis
  3. in Meroe crasso maiorem infante mamillam?
  4. caerula quis stupuit Germani lumina, flavam
  5. caesariem et madido torquentem cornua cirro?
  6. nempe quod haec illis natura est omnibus una.
  7. ad subitas Thracum volucres nubemque sonoram
  8. Pygmaeus parvis currit bellator in armis,
  9. mox inpar hosti raptusque per aera curvis
  10. unguibus a saeva fertur grue. si videas hoc
  11. gentibus in nostris, risu quatiare; sed illic,
  12. quamquam eadem adsidue spectentur proelia, ridet
  13. nemo, ubi tota cohors pede non est altior uno.
  14. ‘Nullane peiuri capitis fraudisque nefandae
  15. poena erit?’ abreptum crede hunc graviore catena
  16. protinus et nostro (quid plus velit ira?) necari
  17. arbitrio: manet illa tamen iactura, nec umquam
  18. depositum tibi sospes erit, sed corpore t runco
  19. invidiosa dabit minimus[*](minimus PΨ: Housman conj. solum.) solacia sanguis.
  20. at vindicta bonum vita iucundius ipsa.