Argonautica

Valerius Flaccus, Gaius

Valerius Flaccus. C. Valeri Flacci Setini Balbi Argonauticon Libri Octo. Kramer, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1913.

  1. stabat, ut extremis desertus ab orbibus[*](ab orbibus M, ab oribus V, in oribus Ph Wagner, sed exspectes ab aclibus, quae ducem sequi solent vel stipare | aclis vel axis Vollmer, axis V; cf. Thes.l L. II 1640, 22sqq. ) aclis,
  2. quem iam lassa dies austrique ardentis harenae,
  3. aut quem Riphaeas exstantem rursus ad arces[*](arces etiam V exh. )
  4. nix et caerulei Boreae ferus abstulit horror,
  5. cum subito attoniti[*](attonitis C ) longissima Phasidis unda
  6. Caucaseaeque trabes omnisque Aeetia tellus
  7. fulsit et ardentes stabula effudere tenebras.[*](tenebras C, tenebrae V )
    8. p.179
  8. ac velut ex una[*](una MC, unua V ) siquando nube corusci
  9. ira Iovis torsit geminos mortalibus ignes,
  10. aut duo cum pariter ruperunt vincula venti
  11. dantque fugam: sic tunc claustris evasit uterque
  12. taurus et immani proflavit turbine flammas
  13. arduus atque atro volvens incendia fluctu.
  14. horruit Argoae legio ratis, horruit audax
  15. qui modo virgineis servari cantibus Idas
  16. flebat et invito prospexit Colchida vultu.
  17. non tulit ipse moras seseque immisit Iason;
  18. diversos postquam ire videt, galeamque minantem
  19. quassat et[*](et M 2 T, om V | post 578 in CMNT duo leguntur versus: Ut tandem stetit et toruo (torto C) se lumine flexit Qui prior aduersi respexit Iasonis arma) errantem dextra ciet obvius ignem.
  20. ---