Argonautica
Valerius Flaccus, Gaius
Valerius Flaccus. C. Valeri Flacci Setini Balbi Argonauticon Libri Octo. Kramer, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1913.
- aequora, cum subitus trifida Neptunus in hasta
- caeruleum fundo caput extulit. 'hanc mihi Pallas
- et soror hanc' inquit 'mulcens mea pectora fletu
- abstulerint; veniant Phariae Tyriaeque carinae
- permissumque putent. quotiens mox rapta videbo
- vela Notis plenasque malis clamoribus undas.
- non meus Orion aut saevus Pliade Taurus
- mortis causa novae. miseris tu gentibus, Argo,[*](argo X 2 N, ergo V )
- fata paras, nec iam[*](iam T, tam V ) merito tibi, Tiphy, quietum
- ulla parens volet Elysium manesque piorum.'
- haec ait et pontum pater ac turbata reponit
- litora depellitque Notos, quos caerulus horror
- et madido gravis unda sinu longeque secutus
- imber ad Aeoliam tendunt simul aequore portam.[*](ad Aeoliam t. s. aequore portam Langen, ad aeoliae t. s. aequora porte V, ab aeoliae t. s. aequore portae C )
- emicuit reserata dies caelumque resolvit
- arcus et in summos redierunt nubila montes.
- iam placidis ratis exstat aquis, quam gurgite ab imo
- et Thetis et magnis Nereus socer erigit ulnis.[*](ulnis SM, ulnus V )
- ergo umeros ductor[*](ductor X 2 P, doctor V ) sacro velatur amictu
- Aesoniamque capit pateram, quam munere gaudens
p.24