Satyricon

Postero die, cum sine offensa corporis animique consurrexissem, in eundem platanona descendi, etiam si locum inauspicatum timebam, coepique inter arbores ducem itineris exspectare Chrysidem. Nec diu spatiatus consederam, ubi hesterno die fueram, cum illa intus venit[*](intus venit Buecheler: intervenit.) comitem aniculam trahens. Atque ut me consalutavit, “Quid est” inquit “fastose, ecquid bonam mentem habere coepisti?” Illa de sinu licium protulit varii coloris filis intortum cervicemque vinxit meam. Mox turbatum sputo pulverem medio sustulit digito frontemque repugnantis signavit. . . Hoc peracto carmine ter me iussit exspuere terque lapillos conicere in sinum, quos ipsa praecantatos purpura involverat, admotisque manibus temptare coepit inguinum vires. Dicto citius nervi paruerunt imperio manusque aniculae ingenti motu repleverunt. At illa gaudio exsultans “Vides” inquit “Chrysis mea, vides, quod aliis leporem excitavi?” --- “

Nobilis aestivas platanus diffuderat umbras

[*](LO)

et bacis redimita Daphne tremulaeque cupressus

et circum tonsae trepidanti vertice pinus.

Has inter ludebat aquis errantibus amnis

spumeus et querulo vexabat rore lapillos.

Dignus amore locus: testis silvestris aedon

atque urbana Procne, quae circum gramina fusae

ac molles violas cantu sua furta[*](furta Buecheler: sura or rura.) colebant ---

” Premebat illa resoluta marmoreis cervicibus aureum torum myrtoque florenti quietum . . . verberabat. Itaque ut me vidit, paululum erubuit, hesternae scilicet iniuriae memor; deinde ut remotis omnibus secundum invitantem consedi, ramum super oculos meos posuit, et quasi pariete interiecto audacior facta “Quid est” inquit “paralytice?” ecquid hodie totus venisti? “Rogas” inquam ego “potius quam temptas?” Totoque corpore in amplexum eius immissus non praecantatis usque ad satietatem osculis fruor ---