Ex Ponto

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. magna quidem res est, quam [*](quam sed) non audetis, amici:
  2. sed si quis peteret, qui dare vellet, erat.
  3. dummodo non nobis [*](vobis) hoc Caesaris ira negant,
  4. fortiter Euxinis inmoriemur aquis.
  1. Quae tibi quaerebam memorem testantia curam
  2. dona Tomitanus mittere posset ager.
  3. dignus es argento, fulvo quoque dignior auro,
  4. sed te, cum donas, ista iuvare solent.
  5. nec tamen haec loca sunt ullo pretiosa metallo:
  6. hostis ab agricola vix sinit illa fodi.
  7. purpura saepe tuos fulgens praetexit amictus.
  8. sed non Sarmatico tingitur illa mari.
  9. vellera dura ferunt pecudes, et Palladis uti
  10. arte Tomitanae non didicere nurus,
  11. femina pro lana Cerealia munera frangit,
  12. suppositoque gravem vertice portat aquam.
  13. non hic pampineis amicitur vitibus ulmus,
  14. nulla premunt ramos pondere poma suo. [*](suos)
  15. tristia deformes pariunt absinthia campi,
  16. terraque de fructu quam sit amara docet.