Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- da mihi tura, puer, pingues facientia flammas,
- quodque pio fusum stridat in igne merum.
- optime natalis! quamvis procul absumus, opto
- candidus huc venias dissimilisque meo,
- si quod et instabat dominae miserabile vulnus,
- sit perfuncta meis tempus in omne malis;
- quaeque gravi nuper plus quam quassata procella est,
- quod superest, tutum per mare navis eat.
- illa domo nataque sua patriaque fruatur
- erepta haec uni sit satis esse mihi—
- quatenus et non est in caro coniuge felix,
- pars vitae tristi cetera nube vacet,
- vivat, ametque virum, quoniam sic cogitur, absens,
- consumatque annos, sed diuturna, suos.
- adicerem et nostros, sed ne contagia fati
- corrumpant timeo, quos agit ipsa, mei.
- nil homini certum est. fieri quis posse putaret,
- ut facerem in mediis haec ego sacra Getis?
- aspice ut aura tamen fumos e ture coortos
- in partes Italas et loca dextra ferat.