Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. cuius ab adloquiis anima haec moribunda revixit,
  2. ut vigil infusa Pallade flamma solet;
  3. qui veritus non es portus aperire fideles
  4. fulmine percussae confugiumque rati;
  5. cuius eram censu non me sensurus egentem,
  6. si Caesar patrias eripuisset opes.
  7. temporis oblitum dum me rapit impetus huius,
  8. excidit heu nomen quam mihi paene
  9. tuum! tu tamen agnoscis tactusque cupidine laudis,
  10. ille ego sum cuperes dicere posse palam,
  11. certe ego, si sineres, titulum tibi reddere vellem,
  12. et raram famae conciliare fidem.
  13. ne noceam grato vereor tibi carmine, neve
  14. intempestivus nominis obstet honor,
  15. quod licet (et [*](hoc) tutum est) intra tua pectora gaude
  16. meque tui memorem teque fuisse pium,
  17. utque facis, remis ad opem luctare ferendam,
  18. dum veniat placido mollior aura deo;
  19. et tutare caput nulli servabile, si non
  20. qui mersit Stygia sublevet illud aqua;