Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- cuius ab adloquiis anima haec moribunda revixit,
- ut vigil infusa Pallade flamma solet;
- qui veritus non es portus aperire fideles
- fulmine percussae confugiumque rati;
- cuius eram censu non me sensurus egentem,
- si Caesar patrias eripuisset opes.
- temporis oblitum dum me rapit impetus huius,
- excidit heu nomen quam mihi paene
- tuum! tu tamen agnoscis tactusque cupidine laudis,
- ille ego sum cuperes dicere posse palam,
- certe ego, si sineres, titulum tibi reddere vellem,
- et raram famae conciliare fidem.
- ne noceam grato vereor tibi carmine, neve
- intempestivus nominis obstet honor,
- quod licet (et [*](hoc) tutum est) intra tua pectora gaude
- meque tui memorem teque fuisse pium,
- utque facis, remis ad opem luctare ferendam,
- dum veniat placido mollior aura deo;
- et tutare caput nulli servabile, si non
- qui mersit Stygia sublevet illud aqua;