Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. verba miser frustra non proficientia perdo.
  2. ipsa graves spargunt ora loquentis aquae,
  3. terribilisque Notus iactat mea dicta, precesque
  4. ad quos mittuntur, non sinit ire deos.
  5. ergo idem venti, ne causa laedar in una,
  6. velaque nescio quo votaque nostra ferunt,
  7. me miserum, quanti montes volvuntur aquarum!
  8. iam iam tacturos sidera summa putes,
  9. quantae diducto subsidunt ‘aequore valles!
  10. iam iam tacturas Tartara nigra putes,
  11. quocumque aspicio, nihil est, nisi pontus et aer,
  12. fluctibus hic tumidus, nubibus ille minax.
  13. inter utrumque fremunt inmani murmure venti.
  14. nescit, cui domino pareat, unda maris.
  15. nam modo purpureo vires capit Eurus ab ortu,
  16. nunc Zephyrus sero vespere missus adest,
  17. nunc sicca gelidus Boreas bacchatur ab Arcto,
  18. nunc Notus adversa proelia fronte gerit.
  19. rector in incerto est nec quid fugiatve petatve
  20. invenit: ambiguis ars stupet ipsa malis,