Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- incaluit vis illa mali resolutaque flammis
- Herculeos abiit late dilapsa per artus.
- Dum potuit, solita gemitum virtute repressit;
- victa malis postquam est patientia, reppulit aras
- inplevitque suis nemorosam vocibus Oeten.
- Nec mora, letiferam conatur scindere vestem:
- qua trahitur, trahit illa cutem, foedumque relatu,
- aut haeret membris frustra temptata revelli,
- aut laceros artus et grandia detegit ossa.
- Ipse cruor, gelido ceu quondam lamina candens
- tincta lacu, stridit coquiturque ardente veneno.
- Nec modus est: sorbent avidae praecordia flammae,
- caeruleusque fluit toto de corpore sudor,
- ambustique sonant nervi: caecaque medullis
- tabe liquefactis tollens ad sidera palmas
- “cladibus,” exclamat “Saturnia, pascere nostris,
- pascere et hanc pestem specta, crudelis, ab alto
- corque ferum satia. Vel si miserandus et hosti,
- hoc est, si tibi sum, diris cruciatibus aegram
- invisamque animam natamque laboribus aufer: