Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- nulla foret toto nec pervia flatibus esset,
- extentam tumefecit humum, ceu spiritus oris
- tendere vesicam solet aut derepta bicorni
- terga capro; tumor ille loci permansit et alti
- collis habet speciem longoque induruit aevo.
- Plurima cum subeant audita et cognita nobis,
- pauca super referam. Quid? non et lympha figuras
- datque capitque novas? Medio tua, corniger Ammon,
- unda die gelida est, ortuque obituque calescit.
- Admotis Athamanas aquis accendere lignum
- narratur, minimos cum luna recessit in orbes.
- Flumen habent Cicones, quod potum saxea reddit
- viscera, quod tactis inducit marmora rebus.
- Crathis et huic Sybaris, nostris conterminus oris
- electro similes faciunt auroque capillos.
- Quodque magis mirum est, sunt qui non corpora tantum,
- verum animos etiam valeant mutare liquores.
- Cui non audita est obscenae Salmacis undae
- Aethiopesque lacus? Quos siquis faucibus hausit,
- aut furit, aut patitur mirum gravitate soporem.