Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Tibiaque effundit socialia carmina vobis,
- At mihi funerea flebiliora tuba,
- Pertimui, nec adhuc tantum scelus esse putabam;
- Sed tamen in toto pectore frigus erat.
- Turba ruunt et 'Hymen,' clamant, 'Hymenaee!' frequenter —
- Quo propior vox haec, hoc mihi peius erat.
- Diversi flebant servi lacrimasque tegebant —
- Quis vellet tanti nuntius esse mali?
- Me quoque, quidquid erat, potius nescire iuvabat;
- Sed tamquam scirem, mens mea tristis erat,
- Cum minor e pueris (casu studione videndi
- Constitit ad geminae limina prima foris)
- 'Huc modo, mater, adi! pompam pater,' inquit, 'Iason
- Ducit et adiunctos aureus urget equos!'
- Protinus abscissa planxi mea pectora veste,
- Tuta nec a digitis ora fuere meis.
- Ire animus mediae suadebat in agmina turbae
- Sertaque conpositis demere rapta comis;
- Vix me continui, quin dilaniata capillos
- Clamarem 'meus est!' iniceremque manus.