Ab urbe condita

tum ancipiti malo urgente a proelio ad preces versi hinc dictatorem, hinc consulem orare, ne in occidione victoriam ponerent, ut inermes se inde abire sinerent. ab consule ad dictatorem ire iussi; is ignominiam infensus addidit:

Gracchum Cloelium ducem

tribus hastis iugum fit humi fixis duabus superque eas transversa una deligata. sub hoc iugum dictator Aequos misit.

castris hostium receptis plenis omnium rerum — nudos enim emiserat — praedam omnem suo tantum militi dedit;

consularem exercitum ipsumque consulem increpans “carebis” inquit “praedae parte, miles, ex eo hoste, cui prope praedae fuisti; et tu, L. Minuci, donec consularem animum incipias habere, legatus his legionibus praeeris.”

ita se Minucius abdicat consulatu iussusque ad exercitum manet. sed adeo tum imperio meliori animus mansuete oboediens erat, ut beneficii magis quam ignominiae hic exercitus memor et coronam auream dictatori libram pondo decreverit et proficiscentem eum patronum salutaverit.

Romae a Q. Fabio praefecto urbis senatus habitus triumphantem Quinctium quo veniebat agmine urbem ingredi iussit. ducti ante currum hostium duces, militaria signa praelata, secutus exercitus praeda onustus. epulae instructae dicuntur fuisse ante omnium domus,

epulantesque cum carmine triumphali et sollemnibus iocis comisantium modo currum secuti sunt.