Ab urbe condita

“quam mallem” inquit Volumnius, “tu a me strenue facere quam ego abs te scite loqui didicissem.” postremo condicionem ferre, quae decretura sit, non orator — neque enim id desiderare rem publicam — , . sed imperator uter sit melior.

Etruriam et Samnium provincias esse; utram mallet eligeret: suo exercitu se vel in Etruria vel in Samnio rem gesturum.

tum militum clamor ortus, ut simul ambo bellum

quo animadverso consensu Volumnius “quoniam in collegae voluntate interpretanda” inquit “erravi, non committam, ut, quid vos velitis, obscurum sit:

manere an abire me velitis, clamore significate.” vero tantus est clamor exortus, ut hostes e castris exciret. armis arreptis in aciem descendunt. et Volumnius signa canere ac vexilla efferri castris iussit;

Appium addubitasse ferunt, cernentem seu pugnante seu quieto se fore collegae victoriam; deinde veritum, ne suae quoque legiones Volumnium sequerentur, et ipsum flagitantibus suis signum dedisse. neutra parte satis commode instructi fuerunt;

nam et Samnitium dux Gellius Egnatius pabulatum cum cohortibus paucis ierat suoque impetu magis milites quam cuiusquam ductu aut imperio pugnam capessebant,