Epistulae

Horace

Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.

  1. arripit iratusque Philippi tendit ad aedis.
  2. quem simul aspexit scabrum intonsumque Philippus,
  3. durus, ait, “Voltei, nimis attentusque videris
  4. esse mihi.” “pol, me miserum, patrone, vocares,
  5. si velles,” inquit, “verum mihi ponere [*]() nomen.
    6. p.302
  6. quod te per Genium dextramque deosque Penatis
  7. obsecro et obtestor, vitae me redde priori!”
  8. Qui semel [*]() aspexit, quantum dimissa petitis
  9. praestent, mature redeat repetatque relicta.
  10. metiri se quemque suo modulo ae pede verum est.
    11. p.304
  1. Celso gaudere et bene rem gerere Albinovano
  2. Musa rogata refer, comiti scribaeque Neronis,
  3. si quaeret [*]() quid agam, dic multa et pulchra minantem
  4. vivere nec recte nec suaviter; haud [*]() quia grando
  5. contuderit vitis oleamque [*]() momorderit aestus,
  6. nec quia longinquis armentum aegrotet in agris;
  7. sed quia mente minus validus quam corpore toto
  8. nil audire velim, nil discere, quod levet aegrum;
  9. fidis offendar medicis, irascar amicis,
  10. cur me [*]() funesto properent arcere [*]() veterno;