Epistulae

Horace

Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.

  1. Qui melior servo, qui [*]() liberior sit avarus,
  2. in triviis fixum cum se demittit [*]() ob assem,
    3. p.356
  3. non video; nam qui cupiet, metuet quoque; porro,
  4. qui metuens vivet, liber mihi non erit umquam,
  5. perdidit arma, locum Virtutis deseruit, qui
  6. semper in augenda festinat et obruitur re.
  7. vendere cum possis captivum, occidere noli;
  8. serviet utiliter; sine pascat durus aretque,
  9. naviget ac mediis hiemet mercator in undis,
  10. annonae prosit, portet frumenta penusque.
  11. Vir bonus et sapiens audebit dicere: “Pentheu,
  12. rector Thebarum, quid me perferre patique
  13. indignum coges?” Adimam bona. “Nempe pecus, rem,
  14. lectos, argentum: tollas licet.” “In manicis ot
  15. compedibus saevo te sub custode tenebo.”
  16. Ipse deus, simul atque volam, me solvet. opinor,
  17. hoc sentit moriar. mors ultima linea rerum est.[*]()
    18. p.358
  1. Quamvis, Scaeva, satis per te tibi consulis et scis,
  2. quo tandem pacto deceat maioribus uti,
  3. disce, docendus adhuc quae censet amiculus, ut si