Epistulae

Horace

Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.

  1. cui placet alterius, sua nimirum est odio sors.[*]()
  2. stultus uterque locum immeritum causatur inique:
  3. in culpa est animus, qui se non effugit umquam.
  4. Tu mediastinus tacita prece rura petebas,
  5. nunc urbem et ludos et balnea vilicus optas:
  6. me constare mihi scis et discedere tristem
  7. quandocumque trahunt invisa negotia Romam,
  8. non eadem miramur; eo disconvenit inter
  9. meque et te. nam quae [*]() deserta et inhospita tesqua
  10. credis, amoena vocat mecum qui sentit, et odit
    11. p.340
  11. quae tu pulchra putas, fornix tibi et uncta popina
  12. incutiunt urbis desiderium, video, et quod
  13. angulus iste feret piper et tus ocius uva,
  14. nec vicina subest vinum praebere taberna
  15. quae possit [*]() tibi, nec meretrix tibicina, cuius
  16. ad strepitum salias terrae gravis; et tamen urges
  17. iampridem non tacta ligonibus arva bovemque
  18. disiunctum curas et strictis frondibus exples;
  19. addit opus pigro rivus, si decidit imber,
  20. multa mole docendus aprico parcere prato.