Epistulae
Horace
Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.
- Virtus est vitium fugere et sapientia prima
- stultitia caruisse, vides, quae maxima credis
- esse mala, exiguum censum turpemque repulsam,[*]()
- quanto devites animi capitisque labore;
- impiger extremos curris mercator ad Indos,
- per mare pauperiem fugiens, per saxa, per ignis:
- ne cures-ea, quae stulte miraris et optas,
- discere [*]() et audire et meliori credere non vis?
- quis circum pagos et circum compita pugnax
- magna coronari contemnat Olympia, cui spes,
- cui sit condicio dulcis sine pulvere palmae?
- Vilius argentum est auro, virtutibus aurum.
- “o cives, cives, quaerenda pecunia primum est;
- virtus post nummos!” haec Ianus summus ab imo
- prodocet, haec recinunt iuvenes dictata senesque,
- laevo suspensi loculos tabulamque lacerto.
- est animus tibi, sunt mores, est lingua [*]() fidesque,
- sed [*]() quadringentis sex septem milia desunt [*](); [*]()
- plebs eris. at pueri ludentes, rex eris, aiunt,
- si recte facies. hic murus aeneus esto,