Epodi
Horace
Horace. Q. Horati Flacci Carmina. Vollmer, Friedrich, editor. Leipzig: Teubner, 1912.
- mella cava manant ex ilice, montibus altis
- levis crepante lympha desilit pede.
- illic iniussae veniunt ad mulctra capellae
- refertque tenta grex amicus ubera
- nec vespertinus circumgemit ursus ovile
- nec intumescit alta viperis humus;
- pluraque felices mirabimur, ut neque largis
- aquosus Eurus arva radat imbribus,
- pinguia nec siccis urantur semina glaebis,
- utrumque rege temperante caelitum.
- non huc Argoo contendit remige pinus
- neque inpudica Colchis intulit pedem,
- non huc Sidonii torserunt cornua nautae,
- laboriosa nec cohors Vlixei.
- nulla nocent pecori contagia, nullius astri
- gregem aestuosa torret impotentia.
- Iuppiter illa piae secrevit litora genti,
- ut inquinavit aere tempus aureum,
- aere, dehinc ferro duravit saecula, quorum
- piis secunda vate me datur fuga.