Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Talia dicta dabat, clavumque affixus et haerens
- nusquam amittebat, oculosque sub astra tenebat.
- Ecce deus ramum Lethaeo rore madentem,
- vique soporatum Stygia, super utraque quassat
- tempora, cunctantique natantia lumina solvit.
- Vix primos inopina quies laxaverat artus,
- et super incumbens cum puppis parte revolsa,
- cumque gubernaclo, liquidas proiecit in undas
- praecipitem ac socios nequiquam saepe vocantem;
- ipse volans tenues se sustulit ales ad auras.
- Currit iter tutum non secius aequore classis,
- promissisque patris Neptuni interrita fertur.
- Iamque adeo scopulos Sirenum advecta subibat,
- difficiles quondam multorumque ossibus albos,
- tum rauca adsiduo longe sale saxa sonabant:
- cum pater amisso fluitantem errare magistro
- sensit, et ipse ratem nocturnis rexit in undis,
- multa gemens, casuque animum concussus amici
- O nimium caelo et pelago confise sereno,
- nudus in ignota, Palinure, iacebis harena!