Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- atria; concussam bacchatur Fama per urbem.
- Lamentis gemituque et femineo ululatu
- tecta fremunt; resonat magnis plangoribus aether,
- non aliter, quam si immissis ruat hostibus omnis
- Karthago aut antiqua Tyros, flammaeque furentes
- culmina perque hominum volvantur perque deorum.
- Audiit exanimis, trepidoque exterrita cursu
- unguibus ora soror foedans et pectora pugnis
- per medios ruit, ac morientem nomine clamat:
- Hoc illud, germana, fuit? Me fraude petebas?
- Hoc rogus iste mihi, hoc ignes araeque parabant?
- Quid primum deserta querar? Comitemne sororem
- sprevisti moriens? Eadem me ad fata vocasses:
- idem ambas ferro dolor, atque eadem hora tulisset.
- His etiam struxi manibus, patriosque vocavi
- voce deos, sic te ut posita crudelis abessem?
- Exstinxti te meque, soror, populumque patresque
- Sidonios urbemque tuam. Date volnera lymphis
- abluam, et, extremus si quis super halitus errat,
- ore legam. Sic fata, gradus evaserat altos,