Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- spargere? Non socios, non ipsum absumere ferro
- Ascanium, patriisque epulandum ponere mensis?—
- Verum anceps pugnae fuerat fortuna:—fuisset.
- Quem metui moritura? Faces in castra tulissem,
- implessemque foros flammis, natumque patremque
- cum genere extinxem, memet super ipsa dedissem.
- Sol, qui terrarum flammis opera omnia lustras,
- tuque harum interpres curarum et conscia Iuno,
- nocturnisque Hecate triviis ululata per urbes,
- et Dirae ultrices, et di morientis Elissae,
- accipite haec, meritumque malis advertite numen,
- et nostras audite preces. Si tangere portus
- infandum caput ac terris adnare necesse est,
- et sic fata Iovis poscunt, hic terminus haeret:
- at bello audacis populi vexatus et armis,
- finibus extorris, complexu avulsus Iuli,
- auxilium imploret, videatque indigna suorum
- funera; nec, cum se sub leges pacis iniquae
- tradiderit, regno aut optata luce fruatur,
- sed cadat ante diem, mediaque inhumatus harena.