Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- conspicit; atque illi stellatus iaspide fulva
- ensis erat, Tyrioque ardebat murice laena
- demissa ex umeris, dives quae munera Dido
- fecerat, et tenui telas discreverat auro.
- Continuo invadit: Tu nunc Karthaginis altae
- fundamenta locas, pulchramque uxorius urbem
- exstruis, heu regni rerumque oblite tuarum?
- Ipse deum tibi me claro demittit Olympo
- regnator, caelum ac terras qui numine torquet;
- ipse haec ferre iubet celeris mandata per auras:
- quid struis, aut qua spe Libycis teris otia terris?
- Si te nulla movet tantarum gloria rerum,
- nec super ipse tua moliris laude laborem,
- Ascanium surgentem et spes heredis Iuli
- respice, cui regnum Italiae Romanaque tellus
- debentur. Tali Cyllenius ore locutus
- mortalis visus medio sermone reliquit,
- et procul in tenuem ex oculis evanuit auram.
- At vero Aeneas aspectu obmutuit amens,
- arrectaeque horrore comae, et vox faucibus haesit.