Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- ardet amans Dido, traxitque per ossa furorem.
- Communem hunc ergo populum paribusque regamus
- auspiciis; liceat Phrygio servire marito,
- dotalisque tuae Tyrios permittere dextrae.
- Olli—sensit enim simulata mente locutam,
- quo regnum Italiae Libycas averteret oras—
- sic contra est ingressa Venus: Quis talia demens
- abnuat, aut tecum malit contendere bello,
- si modo, quod memoras, factum fortuna sequatur.
- Sed fatis incerta feror, si Iuppiter unam
- esse velit Tyriis urbem Troiaque profectis,
- miscerive probet populos, aut foedera iungi.
- Tu coniunx tibi fas animum temptare precando.
- Perge; sequar. Tum sic excepit regia Iuno:
- Mecum erit iste labor: nunc qua ratione, quod instat
- confieri possit, paucis, adverte, docebo.
- Venatum Aeneas unaque miserrima Dido
- in nemus ire parant, ubi primos crastinus ortus
- extulerit Titan, radiisque retexerit orbem.
- His ego nigrantem commixta grandine nimbum,