Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- At regina gravi iamdudum saucia cura
- volnus alit venis, et caeco carpitur igni.
- Multa viri virtus animo, multusque recursat
- gentis honos: haerent infixi pectore voltus
- verbaque, nec placidam membris dat cura quietem.
- Postera Phoebea lustrabat lampade terras,
- umentemque Aurora polo dimoverat umbram,
- cum sic unanimam adloquitur male sana sororem:
- Anna soror, quae me suspensam insomnia terrent!
- Quis novus hic nostris successit sedibus hospes,
- quem sese ore ferens, quam forti pectore et armis!
- Credo equidem, nec vana fides, genus esse deorum.
- Degeneres animos timor arguit: heu, quibus ille
- iactatus fatis! Quae bella exhausta canebat!
- Si mihi non animo fixum immotumque sederet,
- ne cui me vinclo vellem sociare iugali,
- postquam primus amor deceptam morte fefellit;
- si non pertaesum thalami taedaeque fuisset,
- huic uni forsan potui succumbere culpae.
- Anna, fatebor enim, miseri post fata Sychaei