Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- solamenque mali.
- Postquam altos tetigit fluctus et ad aequora venit,
- luminis effossi fluidum lavit inde cruorem,
- dentibus infrendens gemitu, graditurque per aequor
- iam medium, necdum fluctus latera ardua tinxit.
- Nos procul inde fugam trepidi celerare, recepto
- supplice sic merito, tacitique incidere funem;
- vertimus et proni certantibus aequora remis.
- Sensit, et ad sonitum vocis vestigia torsit;
- verum ubi nulla datur dextra adfectare potestas,
- nec potis Ionios fluctus aequare sequendo,
- clamorem immensum tollit, quo pontus et omnes
- contremuere undae, penitusque exterrita tellus
- Italiae, curvisque immugiit Aetna cavernis.
- At genus e silvis Cyclopum et montibus altis
- excitum ruit ad portus et litora complent.
- Cernimus adstantis nequiquam lumine torvo
- Aetnaeos fratres, caelo capita alta ferentis,
- concilium horrendum: quales cum vertice celso
- aeriae quercus, aut coniferae cyparissi