Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Nam qualis quantusque cavo Polyphemus in antro
- lanigeras claudit pecudes atque ubera pressat,
- centum alii curva haec habitant ad litora volgo
- infandi Cyclopes, et altis montibus errant.
- Tertia iam lunae se cornua lumine complent,
- cum vitam in silvis inter deserta ferarum
- lustra domosque traho, vastosque ab rupe Cyclopas
- prospicio, sonitumque pedum vocemque tremesco.
- Victum infelicem, bacas lapidosaque corna,
- dant rami et volsis pascunt radicibus herbae.
- Omnia conlustrans, hanc primum ad litora classem
- conspexi venientem. Huic me, quaecumque fuisset,
- addixi: satis est gentem effugisse nefandam.
- Vos animam hanc potius quocumque absumite leto.
- Vix ea fatus erat, summo cum monte videmus
- ipsum inter pecudes vasta se mole moventem
- pastorem Polyphemum et litora nota petentem,
- monstrum horrendum, informe, ingens, cui lumen ademptum.
- Trunca manu pinus regit et vestigia firmat;
- lanigerae comitantur oves—ea sola voluptas