Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- fatale adgressi sacrato avellere templo
- Palladium, caesis summae custodibus arcis,
- corripuere sacram effigiem, manibusque cruentis
- virgineas ausi divae contingere vittas;
- ex illo fluere ac retro sublapsa referri
- spes Danaum, fractae vires, aversa deae mens.
- Nec dubiis ea signa dedit Tritonia monstris.
- Vix positum castris simulacrum, arsere coruscae
- luminibus flammae arrectis, salsusque per artus
- sudor iit, terque ipsa solo—mirabile dictu—
- emicuit, parmamque ferens hastamque trementem.
- Extemplo temptanda fuga canit aequora Calchas,
- nec posse Argolicis exscindi Pergama telis,
- omina ni repetant Argis, numenque reducant,
- quod pelago et curvis secum avexere carinis.
- Et nunc, quod patrias vento petiere Mycenas,
- arma deosque parant comites, pelagoque remenso
- improvisi aderunt: ita digerit omina Calchas.
- Hanc pro Palladio moniti, pro numine laeso
- effigiem statuere, nefas quae triste piaret.