Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Postquam acies videt Iliacas atque agmina Turni,
- alitis in parvae subitam conlecta figuram,
- quae quondam in bustis aut culminibus desertis
- nocte sedens serum canit importuna per umbras,
- hanc versa in faciem Turni se pestis ob ora
- fertque refertque sonans clipeumque everberat alis.
- Olli membra novus solvit formidine torpor,
- adrectaeque horrore comae, et vox faucibus haesit.
- At procul ut Dirae stridorem adgnovit et alas,
- infelix crinis scindit Iuturna solutos,
- unguibus ora soror foedans et pectora pugnis:
- Quid nunc te tua, Turne, potest germana iuvare?
- Aut quid iam durae superat mihi? Qua tibi lucem
- arte morer? Talin possum me opponere monstro?
- Iam iam linquo acies. Ne me terrete timentem,
- obscenae volucres: alarum verbera nosco
- letalemque sonum, nec fallunt iussa superba
- magnanimi Iovis. Haec pro virginitate reponit?
- Quo vitam dedit aeternam? Cur mortis ademptast
- condicio? Possem tantos finire dolores