Aeneid

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  1. personat aurata, docuit quem maximus Atlas.
  2. Hic canit errantem lunam solisque labores;
  3. unde hominum genus et pecudes; unde imber et ignes;
  4. Arcturum pluviasque Hyadas geminosque Triones;
  5. quid tantum Oceano properent se tinguere soles
  6. hiberni, vel quae tardis mora noctibus obstet.
  7. Ingeminant plausu Tyrii, Troesque sequuntur.
  8. Nec non et vario noctem sermone trahebat
  9. infelix Dido, longumque bibebat amorem,
  10. multa super Priamo rogitans, super Hectore multa;
  11. nunc quibus Aurorae venisset filius armis,
  12. nunc quales Diomedis equi, nunc quantus Achilles.
  13. Immo age, et a prima dic, hospes, origine nobis
  14. insidias, inquit, Danaum, casusque tuorum,
  15. erroresque tuos; nam te iam septima portat
  16. omnibus errantem terris et fluctibus aestas.
  1. Conticuere omnes, intentique ora tenebant.
  2. Inde toro pater Aeneas sic orsus ab alto:
  3. Infandum, regina, iubes renovare dolorem,
  4. Troianas ut opes et lamentabile regnum