Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- hoc metuens, molemque et montis insuper altos
- imposuit, regemque dedit, qui foedere certo
- et premere et laxas sciret dare iussus habenas.
- Ad quem tum Iuno supplex his vocibus usa est:
- Aeole, namque tibi divom pater atque hominum rex
- et mulcere dedit fluctus et tollere vento,
- gens inimica mihi Tyrrhenum navigat aequor,
- Ilium in Italiam portans victosque Penates:
- incute vim ventis submersasque obrue puppes,
- aut age diversos et disiice corpora ponto.
- Sunt mihi bis septem praestanti corpore nymphae,
- quarum quae forma pulcherrima Deiopea,
- conubio iungam stabili propriamque dicabo,
- omnis ut tecum meritis pro talibus annos
- exigat, et pulchra faciat te prole parentem.
- Aeolus haec contra: Tuus, O regina, quid optes
- explorare labor; mihi iussa capessere fas est.
- Tu mihi, quodcumque hoc regni, tu sceptra Iovemque
- concilias, tu das epulis accumbere divom,
- nimborumque facis tempestatumque potentem.