Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- insequitur. Quem das finem, rex magne, laborum?
- Antenor potuit, mediis elapsus Achivis,
- Illyricos penetrare sinus, atque intima tutus
- regna Liburnorum, et fontem superare Timavi,
- unde per ora novem vasto cum murmure montis
- it mare proruptum et pelago premit arva sonanti.
- Hic tamen ille urbem Patavi sedesque locavit
- Teucrorum, et genti nomen dedit, armaque fixit
- Troia; nunc placida compostus pace quiescit:
- nos, tua progenies, caeli quibus adnuis arcem,
- navibus (infandum!) amissis, unius ob iram
- prodimur atque Italis longe disiungimur oris.
- Hic pietatis honos? Sic nos in sceptra reponis?
- Olli subridens hominum sator atque deorum,
- voltu, quo caelum tempestatesque serenat,
- oscula libavit natae, dehinc talia fatur:
- Parce metu, Cytherea: manent immota tuorum
- fata tibi; cernes urbem et promissa Lavini
- moenia, sublimemque feres ad sidera caeli
- magnanimum Aenean; neque me sententia vertit.