Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- nunc Amyci casum gemit et crudelia secum
- fata Lyci, fortemque Gyan, fortemque Cloanthum.
- Et iam finis erat, cum Iuppiter aethere summo
- despiciens mare velivolum terrasque iacentis
- litoraque et latos populos, sic vertice caeli
- constitit, et Libyae defixit lumina regnis.
- Atque illum talis iactantem pectore curas
- tristior et lacrimis oculos suffusa nitentis
- adloquitur Venus: O qui res hominumque deumque
- aeternis regis imperiis, et fulmine terres,
- quid meus Aeneas in te committere tantum,
- quid Troes potuere, quibus, tot funera passis,
- cunctus ob Italiam terrarum clauditur orbis?
- Certe hinc Romanos olim, volventibus annis,
- hinc fore ductores, revocato a sanguine Teucri,
- qui mare, qui terras omni dicione tenerent,
- pollicitus, quae te, genitor, sententia vertit?
- Hoc equidem occasum Troiae tristisque ruinas
- solabar, fatis contraria fata rependens;
- nunc eadem fortuna viros tot casibus actos