Eclogues
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- astrum, quo segetes gauderent frugibus, et quo
- duceret apricis in collibus uva colorem.
- insere, Daphni, piros: carpent tua poma nepotes.”
- Omnia fert aetas, animum quoque: saepe ego longos
- cantando puerum memini me condere soles:
- nunc oblita mihi tot carmina; vox quoque Moerim
- iam fugit ipsa; lupi Moerim videre priores.
- Sed tamen ista satis referet tibi saepe Menalcas.
- Causando nostros in longum ducis amores:
- et nunc omne tibi stratum silet aequor, et omnes,
- aspice, ventosi ceciderunt murmuris aurae.
- hinc adeo media est nobis via; namque sepulcrum
- incipit adparere Bianoris: hic ubi densas
- agricolae stringunt frondes, hic, Moeri, canamus;
- hic haedos depone: tamen veniemus in urbem.
- aut si, nox pluviam ne colligat ante, veremur,
- cantantes licet usque (minus via laedit) eamus;
- cantantes ut eamus, ego hoc te fasce levabo.
- Desine plura, puer, et quod nunc instat agamus:
- carmina tum melius, cum venerit ipse, canemus.