Eclogues
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Quin age, si quid habes, in me mora non erit ulla,
- nec quemquam fugio: tantum, vicine Palaemon,
- sensibus haec imis, res est non parva, reponas.
- Dicite, quandoquidem in molli consedimus herba:
- et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbos,
- nunc frondent silvae, nunc formosissimus annus.
- Incipe, Darmoeta; tu deinde sequere Menalca:
- alternis dicetis; amant alterna Camenae.
- Ab Iove principium, Musae; Iovis omnia plena:
- ille colit terras, illi mea carmina curae.
- Et me Phoebus amat; Phoebo sua semper apud me
- munera sunt, lauri et suave rubens hyacinthus.
- Malo me Galatea petit, lasciva puella,
- et fugit ad salices, et se cupit ante videri.
- At mihi sese offert ultro, meus ignis, Amyntas,
- notior ut iam sit canibus non Delia nostris.
- Parta meae Veneri sunt munera: namque notavi
- ipse locum, aëriae quo congessere palumbes.
- Quod potui, puero silvestri ex arbore lecta
- aurea mala decem misi; cras altera mittam.