Eclogues
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Huc ades, O formose puer: tibi lilia plenis
- ecce ferunt Nymphae calathis; tibi candida Nais,
- pallentis violas et summa papavera carpens,
- narcissum et florem iungit bene olentis anethi;
- tum casia atque aliis intexens suavibus herbis,
- mollia luteola pingit vaccinia calta.
- Ipse ego cana legam tenera lanugine mala,
- castaneasque nuces, mea quas Amaryllis amabat;
- addam cerea pruna: honos erit huic quoque pomo;
- et vos, O lauri, carpam, et te, proxima myrte,
- sic positae quoniam suavis miscetis odores.
- Rusticus es, Corydon: nec munera curat Alexis,
- nec, si muneribus certes, concedat Iollas.
- Heu, heu, quid volui misero mihi! Floribus austrum
- perditus et liquidis inmisi fontibus apros.
- Quem fugis, ah, demens? Habitarunt di quoque silvas,
- Dardaniusque Paris. Pallas, quas condidit arces,
- ipsa colat; nobis placeant ante omnia silvae.
- Torva leaena lupum sequitur; lupus ipse capellam;
- florentem cytisum sequitur lasciva capella;